زیباترین لبخند، تبسم مهربان مادری است
دل‌تنگی‌هایی که واسطه آن عشق و محبت است
عشق و عاطفه و محبت واژه‌های نام آشنایی برای مادران هستند که واسطه‌ای برای دل‌تنگی‌های عاشقانه آنان با فرزندانشان می‌شود.
گروه جامعه « نسیم آنلاین »-زهرا آخوندی: مادر واژه‌ای زیبا و پرمعنا است که برای آن واژه دیگری نمی‌یابی مادر یعنی اسطوره و نماد صبر و ایثار، ازخودگذشتگی و جان‌فشانی و فدا کردن خود در راه عشق به فرزندانش است.
هرسال تو قد می‌کشی و بزرگ‌تر می‌شوی و او شکسته‌تر و قامت خمیده ترکه هر یک از خطوط صورتش نشانی از استقامت و ازخودگذشتگی دارد.
از کودکی با کلمه مادر آشنا می‌شوی و تا پایان عمرت این واژه زیبا را از یاد نخواهی برد چراکه مادر منبع فیض و رحمت و عشق و عطوفت است.
روز مادر بهانه‌ای برای سپاس و تقدیر از زحمات مادر است که جوانی و عمرش را صرف تربیت و رشد فرزندانش کرد تا بتواند روزی ثمره جوانی‌اش و سال‌های عمرش را ببیند می‌باشد.
خیلی دور، خیلی نزدیکآسایشگاه کهریزک نامی شناخته‌شده و آشنا برای همگان است و امروز به بهانه روز مادر با حضور در این آسایشگاه یاد مادرانی را زنده کردیم که چین‌ها و چروک‌های صورت و قامت خمیده هرکدامشان اسراری نهفته در خود دارد.
وقتی وارد بخش زنان می‌شوی مظلومیت مادران را در نگاهشان می‌بینی ادب و صبر و استواری را از نگاهشان درمی‌یابی این‌قدر بزرگ و با عطوفت هستند که هرکدامشان به سویت می‌آیند و با لبخندی پر از مهر و عطوفت سلام می‌کنند و لبخندی که تا پایان عمرم فراموش نخواهد شد.
هرکدامشان دنیایی حرف و درد و دل برای گفتن دارند از نامهربانی‌های فرزندانی که یادشان رفته چه کسی شیره جانش را به آن‌ها داد و شب‌ها تا سحر بر بالینشان نخوابید تا او خواب آرامی داشته باشد.
پیرزنی با صورت پر از چروک که واکر در دست دارد به سمت من می‌آید و سلامم می‌کند از لبخند و مهربانی‌اش دنیایی انرژی و نیرو می‌گیرم.
انگار همه مادران مثل هم هستند مهربان و صبور و این خصلت گویی در پوست و خونشان قرارگرفته است.
من هم به او سلام می‌کنم و نامش و مدت‌زمان و علت حضورش را در آسایشگاه می‌پرسم انگار یادش رفته نامردی زمانه و بی‌مهری فرزندانش را.
می‌گوید: س. زرگر متولد 1317 است و دارای سه فرزند دختر هست و مدت حضورش در آسایشگاه را سه سال اعلام می‌کند.
وی ادامه می‌دهد: دنیا پستی‌وبلندی‌های بسیار دارد اما در هر حالی باید شاکر خدا بود و هرگز او را فراموش نکرد حتی در سخت‌ترین لحظه‌های زندگی خداست که به یاری انسان می‌آید.
ستاره زرگر می‌افزاید: فرزندان یادشان نرود که روزی هم آن‌ها پیر خواهند شد و آن‌وقت یاد روزهای جفاکاری‌شان به والدین خود می‌افتند که حسرت و افسوس دیگر سودی ندارد.
بانویی خوش‌سیما صدایم می‌زند که دنیای حرف‌های نگفته است و اشک در چشمان چشم شده گویی دنبال کسی می‌گردد تا از دل‌تنگی‌هایش بگوید.
هرروز چشمم به در استش.رضوانی متولد سال 1309 با موهای عین برف سفید که به خاطر مهر مادری به این روز افتاده است او درحالی‌که واکر خود را کناری می‌زند و روی صندلی وسط حیاط می‌نشیند حرف‌هایش را با بغض شروع می‌کند.
او می‌گوید: یکی از فرزندانش او را متقاعد کرده تا منزلش را بفروشد و همه پول را یکجا برای خود برداشته و مادر را به آسایشگاه آورده قول داده که موقتاً مادر در آسایشگاه بماند به‌زودی مادر را پیش خود خواهد برد.
رضوانی درحالی‌که اشک در چشمانش حلقه‌زده ادامه می‌دهد: مال دنیا آن‌قدر ارزش ندارد که آدم‌ها بخواهند به خاطرش روی‌هم چنگ بیندازند چراکه دنیا و هر آنچه درونش قرار دارد فانی و گذراست.
وی می‌افزاید: همه تا وقتی زنده و در کنار هم هستند قدر خود و سلامتی‌شان به‌خصوص قدر همدیگر را بدانند که بعدها افسوس و حسرت فایده‌ای برایشان ندارد.
رضوانی با نگاه حسرت باری به باغچه نزدیکش درحالی‌که اشک در چشمانش جمع شده آه بلندی می‌کشید و می‌گوید: چون فرزندم به من گفت موقتاً اینجا هستی به‌زودی میام می‌برمت هرروز نگاهم به در است که شاید بیاید و به قولش عمل کند.
وارد راهروی ساختمان نارون می‌شوم همین‌طور که به روبرویم نگاه می‌کنم با سلام زنی خوش‌رو نگاهم به سویش جلب می‌شود و در این هنگام از او می‌خواهم خود را معرفی کند.
فقط خداآمنه ساچی 92 ساله با عینک ذره‌بینی و قدی کوتاه و خمیده اما رویی مهربان و خندان شروع به صحبت می‌کند.
ساچی می‌گوید: متولد سیستان و بلوچستان است اما بعد از ازدواج به تهران می‌آید و به خواست خداوند هرگز صاحب فرزندی نمی‌شود.
او ادامه می‌دهد: به خانم حضرت زهرا (سلام‌الله علیها) اعتقاد بسیاری دارم و هر وقت دلم می‌گیرد برای ایشان نماز می‌خوانم و درد و دلم را با او می‌گویم.
ساچی اضافه می‌کند: نسل جوان همیشه بر اعتقادات خود پایبند باشند و توسل به ائمه و معصومین(علیهم‌السلام) را فراموش نکنند و بدانند آن‌ها به معنای واقعی گره‌گشا هستند.
او می‌گوید: در جوانی هر چه می‌توانند برای خود ثواب و اعمال خیر جمع کنند تا دعای خیر بدرقه راهشان در دوران ناتوانی و کهولت باشد که بی‌شک دعای خیر پدر و مادر تأثیر مستقیم و انکارناپذیری در زندگی‌شان خواهد داشت.
رقیه طراده یکی دیگر از مادرانی است که آسایشگاه کهریزک برایش مآمن و محل سکونت شده و 11سال در آسایشگاه زندگی می‌کند، بیان می‌کند: در جوانی کارمند یک شرکت ژاپنی بوده و برای امرارمعاش در این محل فعالیت داشته است.
وی اذعان داشت: جوانان قدر پدر و مادر خود را بدانند چراکه آن‌ها همیشه زنده نیستند و بعدها فقط حصرت و افسوس خواهند خورد که چرا با والدین خود بد کردند.
کلاه‌برداری از مادر!ن. انصاری متولد سال 1331مادری که به خاطر بی‌مهری و نامهربانی فرزندانش دل پردردی دارد و دو سال است که در آسایشگاه زندگی می‌کند، می‌گوید: حتی در خانواده‌های فقیر مادر با عشق و عاطفه مادر که دارد حتی 12 نفر فرزندانش را به چنگ و دندان می‌کشد و تمام بلاها و سختی‌ها را برای به ثمر نشاندن و بزرگ کردنشان به جان می‌خرد اما متأسفانه هرگز فرزندان حتی اگر به‌اندازه تیم بازی فوتبال هم که باشند چندنفری حاضر نیستند یک مادر یا پدر را نگهداری کنند.
او ادامه می‌دهد: فرزندانش جعل سند کردند و خانه‌اش را فروختند و این کار آن‌ها باعث شد تا مادرشان برای همیشه آسایشگاه کهریزک را به‌عنوان خانه انتخاب کند و خودشان نیز برای زندگی به خارج از کشور رفته‌اند.
او می‌گوید: جوانان سرکش و یاغی شده‌اند و دلسوزی‌های پدر و مادر را دخالت در کارهایشان می‌دانند درحالی‌که پدر و مادر به خاطر داشتن تجربه‌های گران‌بهای و دلسوزی به فرزندانشان قصد دارند تا آن‌ها را راهنمایی کنند تا دچار شکست و مشکلات جبران‌ناپذیر نشوند.
انصاری خاطرنشان می‌کند: همه مادران آسایشگاه کهریزک فقط و فقط فرزندانشان را می‌خواهند تا حتی برای لحظه‌ای آن‌ها را در آغوش خود بگیرند.
وی ادامه داد: روز مادر فرصتی است تا مادرانشان را از چشم‌انتظاری دربیاورند و در کنار آن‌ها قرار گیرند و بدانند اگر هر کاری امروز نسبت به والدین خود روا دارند در آینده همان رفتار با آن‌ها خواهد شد.
او به کار ابتکاری که در آسایشگاه انجام داده است، اشاره می‌کند و می‌گوید: در بخشی از آسایشگاه مکانی به نام "دیدار مادرانه" را راه‌اندازی کرده است تا فرزندانی که می‌خواهند مادرانشان را ملاقات کنند در محلی امن و آرام حرف‌های نگفته را برای هم بازگو کنند.
انصاری از خیرین خواست تا برای تکمیل این محل به او کمک کنند و بتواند مکانی زیبا و جذاب برای ملاقات‌کننده‌ها ایجاد کند.
وی اذعان داشت: کسانی که برایشان امکان دارد بیایند و مادران خود را به آغوش گرم خانواده‌های خود بازگردانند. فرزندان اگر می‌خواهند دعای خیر بدرقه راهشان باشد و عاقبت‌به‌خیر شوند باید نسبت به پدران و مادران خود نیکی کنند چراکه دنیا بازتاب دارد و هر کاری بدون جواب و عکس‌العمل نخواهد ماند.
سکینه کیانی متولد 1318 که مدت 5 سال در آسایشگاه به سر می‌برد، می‌گوید: مدت دو ماه است که فرزندم را ندیده‌ام و فقط از او می‌خواهم که به من بیشتر سر بزند و مادرش را فراموش نکند. همه فرزندان به مادران خود محبت کنند چراکه پدر و مادر میوه نایاب هستند نگذراند فقط برایشان افسوس بماند.
کمی محبت و عاطفهوی می‌افزاید: همه مادران فقط محبت و احترام از فرزندانشان می‌خواهند و ذره‌ای محبت کمترین وقتی از آن‌ها نمی‌گیرد. بامحبتشان هم دل مادر و پدر را شاد می‌کنند و هم دعای خیر بدرقه راهشان در تمام عمرشان می‌شود.
گ. بیات مادر دیگری که مهربانی و عطوفت از نگاهش پیداست، می‌گوید:با مردی ازدواج کردم که نتوانستم برایش فرزندی بیاورم و همسرم با زن دیگری ازدواج کرد که دارای 9 فرزند شد و برای هیچ‌کدامشان از محبت و مهر مادری کم نگذاشتم و با تمام وجود به بزرگ کردن و تربیت آن‌ها پرداختم برایم اهمیتی نداشت که خودم آن‌ها را به دنیا نیاورده بودم.
وی ادامه می‌دهد: هر 9 فرزند همسر را به‌اندازه تمام وجودم دوست داشتم و به آن‌ها عشق می‌ورزیدم اما متأسفانه بعد از 18 سال زندگی مشترک من و پدرشان بالاخره پدرشان فوت کرد.
بیات خاطرنشان کرد: آن‌ها با بی‌رحمی تمام زمانی که پدرشان در سردخانه بود مرا بدون هیچ توشه و وسیله‌ای از خانه پدری‌شان بیرون کردند.
وی می‌افزاید: مدتی به خانه برادرم رفتم اما بنا به دلایلی نتوانستم آنجا بمانم برای همین مجبور شدم در کارگاه‌ها و جاهای مختلف کارکردم تا بتوانم زندگی خود را بگذرانم.
وی همین‌طور که با دل‌شکسته گریه می‌کند و همچون ابر بهاری از صورت زیبا و نورانی و مهربانش قطرات اشک جاری می‌شود، می‌گوید: همیشه آرزو داشتم فرزندانم با من حرف بزنند و بخندند و شادی کنند اما هرگز با من مهربانی نکردند و روی خوش‌نشان ندادند. امیدوارم بدی و ظلمی که به من کردند به هیچ‌کس نکنند.
زهرا آکار که 85 سال سن دارد از زمان حضورش می‌گوید که 5 سال است در آسایشگاه زندگی می‌کند.
او ادامه داد: پدر و مادر همیشه زنده نیستند و فرزندان تا می‌توانند به آن‌ها احترام بگذارند و محبت خود را از والدین خود دریغ نکنند.
آکار اذعان داشت: اگر جوانان می‌خواهند در زندگی خیر ببینند و برکت و روزی آن‌ها زیاد شود محبت به والدین را فراموش نکنند تا عاقبت‌به‌خیر شوند.
روز مادر بهانه‌ای است برای جبران اشتباهات گذشته و دست بوسیدن مادر که بهشت زیر پای اوست. فرصتی که بتوان دل‌شکسته او را مرهمی شد و التیامی به زخم دلش بخشید.
11 فروردین 20 جمادی‌الثانی مصادف با ولادت بزرگ بانوی عالم حضرت فاطمه زهرا (س) و روز زن است و بهانه‌ای برای تقدیر از مادرانی که با جان‌فشانی و مهربانی هر آنچه داشتند را برای فرزندانشان در طبق اخلاص گذاشتند.
