انتقاد روزنامه آمریکایی از سیاست‌های جنگ طلبانه واشنگتن:

هیروشیما را توجیه کردید؛ با بمباران ناکازاکی چه می‌کنید؟

کدخبر: 2053241

یواس‌ای تودی: برای توجیه بمباران هیروشیما موارد متعددی از جمله تلاش برای پایان دادن به جنگ جهانی مطرح می‌شود، اما هیچ کدام از این توجیهات را نمی‌توان برای ناکازاکی استفاده کرد، این شهر بمباران شد چون آمریکا می‌خواست هر دو سلاح هسته‌ای خود را مصرف کند!

گروه بین الملل « نسیم آنلاین »- روزنامه آمریکایی "یواس‌ای تودی" در یادداشتی با بیان این که هر چقدر بتوان برای بمباران هیروشیما توجیه ارائه کرد، اما بمباران ناکازاکی هیچ توجیهی ندارد به انتقاد از عملکرد دولت آمریکا پرداخت و نوشت:

بمب موسوم به "مرد چاق" که نهم آگوست بر روی شهر ناکازاکی رها شد

حمله به هیروشیما توجهات جهانی را به صورت کامل به خودش جلب کرد و این در حالی است که ناکازاکی درس‌های مهمتری برای جهانیان داشت. هری ترومن، رئیس جمهور و هنری استیمسون، وزیر جنگ آمریکا در زمانی که به هیروشیما حمله کردند استدلال ها و توجیهات زیادی ارائه کردند.

جنگ جهانی جان دهها میلیون نفر را گرفته بود و غیرنظامیان نیز در امان نمانده بودند و در شرایطی که به ادعای رهبران آمریکا، تسلیحات هسته‌ای به عنوان تنها پایان دهندگان به جنگ در دسترس قرار گرفته بودند، ترومن و استیمسون تصمیم گرفتند که در اسرع وقت به قتل عامی که در جریان بود، پایان دهند.

اما توجیهاتی که برای اولین انفجار بمب اتمی ارائه می‌شد، برای دومین بمباران قابل قبول نیست. کابینه جنگ ژاپن بر اثر بمباران هیروشیما و اعلام جنگ روسیه علیه این کشور در شوک بودند و لازم بود که ترومن و استیمسون حداقل برای یک مدت زمان سه روزه بعد از بمباران هیروشیما تا مورد هدف قرار دادن ناکازاکی و کشتن ساکنان آن صبر می‌کردند.

استدلالی که برای توجیه بمباران ناکازاکی مطرح می‌شود این است که ایالات متحده قصد داشت به ژاپنی‌ها بفهماند که به وسیله بمب‌های اتمی بیشتر این کشور بمباران خواهد شد، مگر اینکه تسلیم شوند.

این توجیه در مورد بمباران ناکازاکی قابل قبول نبود؛ همگان می‌دانستند که ماشین عظیم تولید جنگ ایالات متحده در آینده نزدیک به تولید بمب‌های اتمی بیشتر خواهد پرداخت و برای همین هم از بمب‌ها علیه ژاپن استفاده ‌شد.

تصویری از ویرانه های پس از انفجار اتمی

* اگر آمریکا سه بمب داشت، حتما مکان دیگری از نیز بمباران می‌کرد!

ژاپن بعد از بمباران هیروشیما و اعلام جنگ روسیه علیه این کشور، فهمیده بود که باید تسلیم شود و فرصتی سه، پنج یا حتی ده روزه لازم بود تا اثر بمباران هیروشیما در مواضع ژاپن مشخص شود. امّا؛ ناکازاکی بر اثر ندادن این فرصت قربانی شد و این موضوع گواهی بر خطرات عظیم مربوط به جنگ‌هایی است که بر اثر تسلیحات هسته‌ای رخ می‌دهند.

ترومن و استیمسون تصمیم گرفته بودند که تا زمان تسلیم ژاپن به بمباران این کشور ادامه دهند، ایالات متحده دو بمب داشت و هر دوی آنها نیز مورد استفاده قرار گرفتند. به این ترتیب، اگر سه بمب در دسترس بود و اگر ژاپن ضعف نشان می‌داد و تمایلی نداشت که از خودش در برابر آمریکا دفاع کند، حتماً سومین شهر از این کشور نیز مورد حمله قرار می‌گرفت.

سرنوشت شوم ناکازاکی مستلزم کنجکاوی رهبران درباره برنامه‌های جنگی هسته‌ای بود، چیزی که به ندرت اتفاق می‌افتاد. معمولاً؛ دفتر ریاست جمهوری به گزارش‌هایی که در باب مسائل هسته‌ای به وی می‌دادند توجهی نمی‌کرد چون از آنها چیزی نمی‌فهمید.

واکنش طبیعی انسان به گزارشاتی که از بمب‌های هسته‌ای به عنوان یک مبارزه نهایی، داده می‌شد این بود که انسان در درون به خود بلرزد و امیدوار باشد که برنامه‌های جنگی مربوط به آنها تنها در گاوصندوق‌ها باقی می‌ماند و مورد استفاده قرار نگیرد.

از آنجایی که، تسلیحات هسته‌ای برای اولین بار در ناکازاکی مورد استفاده قرار گرفت، این موضوع مفروض بود که احساسات ناخوشایند درباره این تسلیحات، نه تنها در میان رهبران بلکه به وسیله تمامی افرادی که در سطوح پایین‌تر حاکمیت در طول تاریخ هسته‌ای جهان نقش داشته‌اند، بروز کند. همچنین پیش‌بینی می‌شد که غرایز انسانی توسط کسانی که شاهد این پرتگاه بودند علیه تسلیحات هسته‌ای، فعال شود.

ما در حال حاضر نام برخی از این قهرمانان را که غرایز انسانی‌ آنها علیه استفاده از سلاح‌های هسته‌ای فعال شد را می‌دانیم. یکی از این قهرمانان ویسیلی الکساندروویچ آرکیپوف است، وی اژدر مجهز به سلاح ‌هسته‌ای خود را در طول بحران موشکی کوبا، شلیک نکرد، در حالیکه زیردریایی او در حال غرق شدن بود و وی موظف بود که آن را از طریق شلیک اژدر به سطح برگرداند.

در واقع، هر انسانی که در شرایطی قرار می‌گیرد که باید درباره استفاده از سلاح‌های هسته‌ای تصمیم بگیرد، خطرناک‌ترین انسان روی زمین در آن زمان محسوب می‌شود و هنوز هم برنامه‌های جنگ هسته‌ای مبتنی بر تصمیم این افراد است.

ارسال نظر: