در زندان‌های "سیا" چه می‌گذرد؟ +فیلم

گروه بین الملل « نسیم آنلاین »- پایگاه آمریکایی "اینترسپت" در گزارشی با اشاره به مصاحبه‌های اخیر سازمان دیده‌بان حقوق بشر، از شیوه های افشا نشده شکنجه از سوی سازمان سیا در خاورمیانه پرده برداشته و می‌نویسد آنچه تا کنون به اطلاع مردم رسانده شده، تنها بخشی از اقدامات غیر قانونی و غیر انسانی نیروهای نظامی آمریکایی است:

یک روش شکنجه که قبلا گزارش نشده، توسط دو اسیر سابق سازمان سیا تشریح شده است. در این روش که در زندان بدنام "سالت پیت" ایالات متحده در افغانستان مورد استفاده قرار می‌گیرد، این سازمان از یک صندلی برقی موقتی استفاده می کند.

در مصاحبه‌های مستقل دیده بان حقوق بشربا زندانیان در ماه اوت که اخیراً علنی شده، "ریدها النجار" 51 ساله و "لوفتی العربی القریشی" 52 ساله اعلام کرده‌اند که در این زندان از یک دستگاه فلزی که سیم‌کشی‌هایی داشت و به انگشتان متصل می‌شد و به ضمیمه یک کلاه‌خود برای شکنجه استفاده می‌شود. آنها همچنین اظهار کردند که از یک جعبه الکتریکی برای شکنجه استفاده می‌شد و در واقع به واسطه انرژی برق مورد شکنجه و آزار و اذیت قرار می‌گرفتند.‌

القریشی گفت: مرا مجبور کردند که بر روی صندلی بنشینم و به دستگاه متصل شوم. از سویی دیگر، هر دوی این افراد تصریح کرده‌اند که از روش غرق مصنوعی نیز برای شکنجه آنها استفاده شده است، به گونه‌ای که سر آنها درون آب فرو برده می‌شده است تا جایی که در آستانه غرق شدن قرار می‌گرفته‌اند.

گفتنی است؛ این اولین بار است که القریشی و النجار درباره دوران اسارت خود در زندان‌های آمریکا و شکنجه توسط سازمان سیا سخن می‌گویند. اظهارات این افراد در حالی مطرح شده که کمیته اطلاعات سنا در گزارش شکنجه خود که در ماه دسامبر سال 2014 میلادی منتشر کرد هیچ اشاره‌ای به صندلی الکتریکی نکرده است.

مشاور امنیت ملی دیده بان حقوق بشر اعلام کرده است: آنچه النجار و القریشی درباره روش‌های وحشتناک شکنجه سازمان سیا اعلام کرده‌اند، نشان می‌دهد که هنوز مردم ایالات متحده چیزهای اندکی درباره برنامه‌های شکنجه این سازمان می‌دانند. از سویی دیگر، رها کردن افراد تحت شکنجه قرار گرفته، بدون جبران خسارت برای آنها، نشان می‌دهد که هنوز ایالات متحده فعالیت‌های زیادی را در زمینه برنامه‌های شکنجه سازمان سیا باید اجرا نماید.

این افراد تونسی بودند و بدون اینکه 13 سال زندانی شدن بی‌دلیل آنها جبران شود، به کشور خودشان بازگردانده شدند. موارد زیادی از شکنجه‌های سادیستیک در سازمان سیا به اجرا گذاشته می‌شود که دو زندانی مورد بحث تنها به یک نمونه از آن با عنوان "زندان تاریک" اشاره کرده‌اند.

بازجویان سازمان سیا نقل می‌کنند که "زندان تاریک" یک سیاه‌چال است که در آن زندانیان به روی یکدیگر تلمبار می‌شوند و زمانیکه برای بازجویی به سراغ آنها می‌روی، مانند این است که این افراد سگ هستند و در سگ‌دانی زندگی می‌کنند. اگر چه سند "خلاصه اجرایی غیرمحرمانه" به صندلی الکتریکی اشاره نمی‌کند، امّا، ممکن است که این موضوع در گزارش کامل شکنجه کمیته سنا آمده باشد، این گزارش کامل به صورت محرمانه نزد دولت اوباما باقی مانده است. بر اساس، خلاصه گزارش سنا، النجار اولین بازداشت شده در بازداشتگاه "سایت کبالت" بوده است.

نیروهای پاکستانی و ایالات متحده در ماه می سال 2002 با ورود به منزل النجار وی را در کراچی دستگیر کردند. بر اساس گزارش سنا درباره شکنجه، سازمان سیا در ابتدا فکر می‌کرد که او محافظ اسامه بن لادن است، امّا، دولت ایالات متحده هرگز شواهد مورد نیاز برای این اتهام النجار در دست نداشت و ارائه نکرد.

النجار می‌گوید: روزی که من به " زندان تاریک " برده شدم، بدترین تجربه زندگی‌ام بود، در آن روز یک بازجو عرب وارد سلول شد و اطلاعاتی را از من خواست و وقتی نتوانستم این اطلاعات را در اختیار او قرار دهم، گفت که مرا به جای دیگری می‌برند و شکنجه‌های سختی در انتظارم خواهد بود.

وی می‌گوید: به یاد می‌آورم که تحت یک شکنجه، وزنه‌هایی به سنگینی دو برابر وزن خودم به پاهایم آویزان کردند و جسم سنگینی را بر روی سرم قرار دادند.

بررسی‌های انجام شده بر روی او نشان می‌دهد که نیروی بیش از حدی نیز بر مقعد وی وارد شده و به آن آسیب رسانده است.

گفتنی است؛ دو ماه پس از اینکه النجار به "سالت پیت" منتقل شده بود، در نوامبر سال 2002، گل رحمان، زندانی افغان از شدت شکنجه جان خود را از دست داده بود. وی از سلول خود بیرون کشیده شده بود، برهنه مورد مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود و بارها و بارها در آب سرد غوطه ور شده بود . بعد از اینکه وی در سلول انفرادی قرار گرفت، بر اثر افت دمای بدنش جانش را از دست داد. سازمان سیا ضمن تأیید مرگ وی اعلام کرد که او بر اثر امتناع از خوردن غذا و در نتیجه افت شدید دمای بدنش مرده است. بر اثر مرگ رحمان، سازمان سیا برای اولین بار دستورالعملی را تصویب کرد که طی آن باید بازجویی‌های بازداشت‌شدگان منتشر می‌شد.

النجار به دیده بان حقوق بشر اعلام کرد: زمانیکه در ابتدا وی به زندان وارد شد، او را برهنه کردند، بر روی کف پوش بتنی پرتاب کرده و در آب سرد فرو بردند. در همین زمان، همان بازجوی عرب که تهدید کرده بود که النجار را از مقعد آویزان می‌کند، تفنگ را پشت سر او گرفت و گفت که اگر حرف بزند، او را می‌کشد.

بازجویان وی را برای ساعات طولانی مثلاً 24 ساعت از سقف آویزان می‌کردند، مچ‌های دستش را بالای سرش با یک نوار فلزی می‌بستند، به طوریکه انگشتان پاهای او به سختی به زمین می‌رسیدند. اغلب زمانیکه وی در این حالت بود از سوی بازجوها مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت و با مشت به کلیه‌های او ضربه می‌زدند.

النجار در زمان بازداشت بودنش در زندان‌های سازمان سیا، در یک اتاق تاریک نگهداری می‌شد که فقط زمان ورود بازجوها، اندکی نور به آن راه می‌یافت. همچنین در سومین روزی که وی وارد زندان شده بود، به او غذا دادند و مجبورش کردند پوشک شود و هر چهار روز یکبار آن پوشک تعویض می‌شد.

سازمان سیا اعلام کرد: در ابتدا بازجویان به النجار گفتند که در صورت همکاری نکردن وی، امنیت خانواده‌اش به خطر می‌افتد و در مرحله بعد بازجویان مجبور بودند که از شکنجه‌های مختلف برای مجبور کردن او به همکاری استفاده کنند. گفتنی است؛ در اوت سال 2002، سازمان سیا طرح بازجویی از النجار را مشخص کرد که طی آن استفاده از صدای موزیک بلند، غذاهای بد و محرومیت از خواب را مجاز می‌شمرد، امّا، به نظر می‌رسد که شکنجه‌های النجار از مواردی که در اینجا ذکر شده، فراتر رفته است.

در 21 سپتامبر سال 2002، تقریباً النجار به فردی که به صورت کامل شکنجه شده و در حال نابودی کامل است، تبدیل می‌شود، امّا، شکنجه وی ادامه می‌یابد و تا سال 2004 نیز آزاد نمی‌شود.

نیروهای پاکستانی و ایالات متحده، القریشی را در ماه می سال 2002 در نزدیکی پیشاور در شمال پاکستان دستگیر می‌کنند. وی متهم شده که با القاعده همکاری دارد و او نیز این اتهام را مکرراً رد کرده است. تا اینکه، نهایتاً وی به زندان "سالت پیت" منتقل می‌شود و تحت شکنجه صدها بازجو قرار می‌گیرد. خلاصه گزارش غیرمحرمانه مجلس سنا تأیید می‌کند که وی بدون اجازه سازمان سیا حداقل دو بار تحت شکنجه محرومیت از خواب 48 ساعته قرار گرفته است.

امّا، وی در گفتگو با دیده بان حقوق بشر تصریح کرده است که مانند النجار تحت شکنجه‌های مختلف از جمله محرومیت از خواب، شکنجه با آب، صندلی الکتریکی، آویزان شدن از میله وضرب و شتم با باطوم قرار گرفته است. وی همچنین به کشیده شدن دندان‌هایش هم اشاره کرده است. وی در سال 2003 به منطقه بازداشت نظامی هم منتقل شده است.

النجار و القریشی، بیش از 10 سال در زندان‌های نظامی بوده‌اند و به همین دلیل، شبکه عدالت بین المللی دادخواستی را به دادگاهی در ایالات متحده تحویل داده است تا دلیل بازداشت این دو نفر مشخص شود. وزارت دادگستری آمریکا اظهار کرد که رسیدگی به امور زندانیان نظامی ایالات متحده در بگرام فراتر از صلاحیت دیوان است و دادخواست در نهایت رد شد.

النجار اعلام کرده است، در مدت زمانی که در بازداشت بوده، استخوان‌هایش اعضای بدنش از جمله مچ، باسن و... بر اثر شکنجه شکسته، زانوها و فکش نیز آسیب دیده است. او بعد از اینکه به زندان نظامی ایالات متحده منتقل شد، تحت درمان قرار گرفت، امّا، نگران است که بر اثر عمل جراحی آرتروسکوپی وضعیت زانوهایش بدتر شود. مهم اینکه، مشاور پزشکی دیدبان حقوق بشر نیز آسیب‌دیدگی زانوی وی را تأیید کرده است.

دیده بان حقوق بشر اعلام کرده است که در حال حاضر النجار و القریشی برای انجام امور روزمره خود به خانواده‌هایشان وابسته هستند و به دلیل ضربه های فیزیکی و روانی شدید، نمی‌توانند برای خودشان کار پیدا کنند. در همین ارتباط، النجار می گوید: بنده در حال حاضر، از درد مزمن مچ پا، باسن و ستون فقرات رنج می‌برم و کلیه‌هایم نیز دردناک هستند و خون در مدفوعم مشاهده می‌کنم.

القریشی نیز تصریح کرد که از دردهای مزمن و همچنین تاری دید رنج می‌برد و چون می‌داند که دکترها نمی‌توانند کاری برایش انجام دهند، از ویزیت شدن توسط پزشکان خودداری می‌کند. جالب اینکه، ایالات متحده هیچگونه جبران خسارتی برای افرادی که بر اثر شکنجه‌های سازمان سیا آسیب دیده‌اند، در نظر نگرفته است.

گفتنی است؛ گزارش کامل سنای آمریکا درباره شکنجه بیش از 6 هزار صفحه است و شکنجه سازمان سیا به عنوان بزرگترین برنامه شکنجه در طول تاریخ است. سال گذشته، بخشی از این گزارش تحت عنوان خلاصه اجرایی غیرمحرمانه علنی شد، امّا، همچنان سازمان سیا تلاش می‌کند که از افشای کل گزارش جلوگیری شود. ظاهراً، دولت اوباما قصد ندارد که با علنی کردن این گزارش از گذشته درس بگیرد.

در سال گذشته، کنگره قانونی را تصویب کرد که در آن بازجویی‌های لازم سازمان سیا به منظور برآورده ساختن احتیاجات آیین نامه رزمی ارتش ایالات متحده مطرح شده بود، در این قانون منع شکنجه در آینده در دستور کار قرار گرفته است. امّا، واقعیت این است که قوانین ضد شکنجه موجب عدم استفاده از شکنجه توسط سازمان سیا نشد و در زمان ریاست جمهوری اوباما نیز این اتفاق نیفتاد، به این ترتیب، شکنجه همچنان در زمان قدرت داشتن احزاب عمده سیاسی ایالات متحده اعمال شده است.