سند ۲۰۳۰ به دنبال چه چیزی است؟

گروه جامعه « نسیم آنلاین »: سند ۲۰۳۰؛ سندی است که کمیسیون علمی، فرهنگی و تربیتی سازمان ملل (یونسکو) برای آموزش در کشورهای جهان تدوین کرده و مسئولان دولتی بی‌سر و صدا و شتابزده در پی اجرای آن هستند.

فرهنگ نیوز برای معرفی این سند آموزشی و ابهاماتی که در موردش وجود دارد، اقدام به انتشار یک سری یادداشت در این زمینه می کند.

متن ذیل بخش اول این سری یادداشت است:

مقدمه

به منظور اطلاع از این برنامه یونسکو، توضیحاتی را در4بخش زیر جهت اطلاع خوانندگان گرامی و دلسوزان تعلیم و تربیت نسل آینده کشور، بصورت مختصر ارائه می کنم. لازم به ذکر است همچنانکه از عنوان مقاله مشخص است، دو بخش اول و دوم جهت آشنایی با یونسکو و برنامه آموزش2030 می باشد و دو بخش سوم و چهارم با نگاه انتقادی به برنامه مذکور نوشته شده است. این چهار بخش عبارتند از:

الف) آشنایی با یونسکو و اهداف ظاهری و پنهانی آن

ب) آشنایی با سابقه برنامه آموزش 2030

ج) وادادگی متولیان تعلیم و تربیت کشور در برنامه 2030

د) انتقادها و ابهام های برنامه 2030

باتوجه به اینکه این برنامه، با مدیریت و هدایت یونسکو تدوین و تصویب گردید و قرار است بر اجرای آن نظارت کند، بنابراین لازم است، آشنایی مختصری با این سازمان و اهداف آن یونسکو داشته باشیم. زیرا تا شناخت دقیقی از سازمان و اهداف ادعایی مفاهیم حقیقی و پنهان آن نداشته باشیم احتمال اتخاذ تصمیم های اشتباه وجود خواهد داشت. همچنانکه در این برنامه ها، برخی اهداف با عبارات و کلماتی پسندیده بیان می شوند، اما باتوجه به ماهیت یونسکو و نحوه شکل گیری آن و تعاملات آن با برخی سازمان های استعماری ، نمی توان به معانی پنهان این عبارات بی توجهی نشان داد و حمل بر خیر و صحت نمود.

یونسکو United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization باعنوان مخفف UNESCO، یک سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی وابسته به « سازمان ملل متحد» است که در راستای اهداف نظام فکری مبتنی بر گلوبالیزاسیون (Globalization)، در 16 نوامبر سال 1945 میلادی با هدف ایجاد صلح بر مبنای همبستگی معنوی و فکری تاسیس کردید.

یونسکو شعار« جنگ ها نخست در اذهان بشر آغاز می شود از این رو دفاع از صلح نیز باید در ذهن انسانها شکل گیرد. » راکه در دیباچه این سازمان نیز آمده، سرلوح خود قرارداده است. به همین دلیل در لوگوی سایت یونسکو این جمله نقش بسته است:

« building paece in minds men and women ؛ ایجاد صلح در اذهان مردان و زنان »

یونسکو دو هدف کاملا پیوسته را تعقیب می کند. یکی از این اهداف، «توسعه» است و هدف دیگر آن« برقراری فرهنگ صلح» ، در جامعه جهانی است. البته اینکه تا چه حد خیر خواهانه بدنبال تحقق این اهداف باشد و آیا در پشت این عبارات اهداف دیگری را تعقیب می کند محل تردید جدی است بلکه قرائنی وجود دارد که نشان می دهد این اهداف عالی یعنی توسعه پاید و صلح برای بشریت ، پوششی برای اهداف دیگری است که در ادامه بیان خواهد شد. به هرحال علی رغم این اهداف، فعالیت یونسکو در عرصه آموزش بین المللی در دهه های 50 تا 80 تحت الشعاع، جنگ سرد و منازعات قدرت های بین المللی قرار داشت.

اما در هرصورت در اسنادرسمی، هدف از تاسیس یونسکو، کمک به فرایند صلح و امنیت جهانی، به واسطه همکاری های بین‌المللی، در زمینه‌های آموزشی، علمی و فرهنگی، به منظور افزایش احترام به عدالت، قانون‌مداری و حقوق بشر، بر پایه «منشور سازمان ملل متحد» ذکر گردید.

آنچه در مورد یونسکو شائبه برانگیز است، تطابق نُرم فعالیت های این سازمان مهم، با اهداف و آرمان های جماعت و گروهی خاص است. گروهی که مبتنی بر تعالیم قومی خویش سعی در ایجاد نوعی جهان شمولی و غلبه بر نٌرم جهان هستی را دنبال می نمایند. به بیانی صریح، تطابق مانیفستThe Protocols of the Elders of Zion(پروتکل های دانشوران صهیون) در نوع دستورات راهبردی و استراتژیک، با اقدامات صورت گرفته در جهت بستر سازی جهانی، مبین تصور نوعی سلطه جهانی، در پروسه های مشارکتی می باشد. مشارکتی فراقومیتی که اهداف قومی خاص را در قالبی هماهنگ محقق می سازد براین اساس در The Protocols of the Elders of Zion ، منتشر شده در1920میلادی، دقیقا 25 سال قبل از تاسیس رسمی سازمان ملل متحد، حکم به برپایی جهانی یکپارچه یا به تعبیر دقیق(Globalization) میدهد. جهانی یکپارچه با حکومتی واحد و نظاماتی سراسری، حول اهدافی کلی و یکسان. جهت اداره این جهان یکپارچه، در گام اول نیاز به تاسیس سازمانی واحد حول منشوری واحد بود. امری که پس از تجربه و محک اولیه League of Nations جامعه ملل)، در۲۶ ژوئن ۱۹۴۵و با تاسیس رسمی United Nations Organization (سازمان ملل متحد)حولCharter of the United Nations (منشورسازمان ملل متحد) به وقوع پیوست.

سپس بازوان تطابقی هر یک از ارکان قدرت سیاسی، نظامی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شکل عینی به خود گرفت. در این راستا می بایست سازمانی به عنوان متولی رکن فرهنگی، جهت برقرارای نظام واحد علمی - آموزشی، و به طور کل فرهنگی، شکل می پذیرفت. براین اساس تاسیس یونسکو (UNESCO) را می توان در این راستا ارزیابی نمود.

ازاین منظر، یونسکو سازمانی فراملیتی جهت ایجاد علقه های واحد فرهنگی و یکسان سازی نوع نگرش جهانیان است. به تعبیری، یونسکو سازمانی فراملیتی است که با تدوین و برنامه ریزی دقیق سعی در تحقق موارد زیر می نماید.

روتاری بنا به تعریف مؤسسان آن به مفهوم چرخ های دوار یک کارخانه به هم پیوسته است که با چرخش هر دنده چرخ دنده دیگر نیز به حرکت در می آید و در نتیجه کل سیستم متحرک می شود. با این تعبیر کلوپ روتاری بین المللی به دنبال ایجاد یک نظام به هم پیوسته و متشکل جهانی است که با اراده و حرکت دندانه های کلوپ مادر تمام این سیستم جهانی در جهت منافع غرب به حرکت درآید.

در صفحه33 پیام یونسکو شماره387 مهر ماه 1393 چنین آمده است: « کوئیچیرو ماتسورا، مدیرکل یونسکو و جاناتان ماجیاگبی، رئیس سازمان بین المللی روتاری، روز یازدهم اکتبر 2004 یادداشت تفاهمی امضا کردند تا از این طریق مدیران مناطق مختلف روتاری را به همکاری با کمیسیو نهای ملّی یونسکو در ترویج صلح و تفاهم جهانی تشویق کنند. روتاری، که در سال 1905 در شیکاگو تأسیس شد، یک سازمان بین المللی تشکیل شده از رهبران تجاری و حرفه ای دنیاست که در راستای هدفهای بشردوستانه و نیز برای برقراری صلح در جهان تلاش می کند. این سازمان ، با 31000 باشگاه و نزدیک به 5/ 1 میلیون عضو در 166 کشور فعّال است .ماتسورا و ماجیاگبی در پیام مشترکی اعلام کردند: « هدف مشترک یونسکو و سازمان بین المللی روتاری، به را هاندازی پروژه ها و برنام ههایی با مشارکت سازمان های دولتی، غیردولتی و مدنی دیگر، با هدف استقرار صلح جهانی است. باشگاه های روتاری با همکاری یونسکو م یتوانند از طریق اجرای پروژ ههایی برای ترویج صلح در اجتماعات سراسر دنیا، میزان اثربخشی خود را افزایش دهند.»

در هرصورت با این سابقه شائبه برانگیز، لازم است در مورد برنامه های این گونه سازمان های به ظاهر بین المللی، با وسواس و هوشیاری بیشتری مواجهه شد. بخصوص اینکه این سازمان درحوزه های علمی، فرهنگی و آموزشی فعالیت می کند و قطعا عواقب برنامه های آن در دراز مدت بروز و ظهور می یابند. از تجربه توافق هسته ای برجام، درس گرفتیم که نباید به عبارات و کلمات به ظاهر زیبای سازمان های به اصطلاح خیر اندیش بین المللی اعتماد داشت.

نویسنده:قدرت الله رشیدی پور