دو چالش اجتماعی توأمان روحانی

به گزارش « نسیم آنلاین »، پرویز امینی جامعه‌شناس سیاسی در یادداشتی از سلسله یادداشت‌های پیش به سوی انتخابات ۹۶ در کانال تلگرامی خود نوشت:

همانطور که پیش‌تر بیان و پیش‌بینی شده بود، نارضایتی مردم از روحانی گسترده‌تر شده است به طوری که آخرین نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که روحانی دارای بالاترین رأی منفی در بین نامزدهای احتمالی است که در سطح ملی به حدود ۴۰ درصد می‌رسد. این میزان رأی منفی برای هر نامزدی خصوصا رئیس‌جمهور مستقر عدد بالایی است و فکر می‌کنم در بین رؤسای جمهوری که برای دوره چهارساله دوم نامزد شده‌اند، بی‌سابقه باشد.

اهمیت رأی منفی در مناسبات انتخاباتی ایران در این است که رأی منفی از رأی مثبت در انتخاب نامزد نهایی مردم، تعیین‌کننده‌تر است. در واقع بر اساس تجربه انتخاباتی در ایران در چهار دهه گذشته، وجه سلبی در آراء مردم از وجه ایجابی پررنگ‌تر است. مردم بیشتر از آن که بگویند چه کسی را می‌خواهند، بر این تأکید دارند که چه کسی را نمی‌خواهند. رأی به خاتمی برای نخواستن بدل هاشمی (ناطق نوری)، رأی به احمدی‌نژاد برای نخواستن هاشمی و بدل خاتمی (معین) و رأی دادن به روحانی به عنوان ضداحمدی‌نژادترین نامزد انتخابات در سال ۹۲، مؤید این الگوی رأی دهی است.

در کنار این چالش، روحانی چالش دیگری را نیز تجربه می‌کند. این چالش، شکاف درک او از واقعیت با خود واقعیت اجتماعی است. گزاره‌هایی نظیر «شرمنده مردم نیستم چرا که به وعده‌هایی که به مردم دادم، عمل کردم» یا پاسخی که روحانی با اعتماد به نفس بسیار بالا درباره تحقق اقتصاد مقاومتی داده بود مبنی بر این که «سئوال از موفقیت در تحقق اقتصاد مقاومتی از سوی دولت یازدهم بدترین سئوال ممکن است» نشان می‌دهد که بین درک دولت از واقعیت و واقعیتی که مردم می‌فهمند، شکاف عمیقی است. این مسئله چالش نخست دولت را توأمان و مضاعف می‌کند.