حجت‌الاسلام زائری در یادداشتی نوشت:
آقازاده‌ها در معدن کار نمی‌کنند!
فرزندان مسؤولان، دوره تحصیلی را در بهترین مدارس با امکانات خاص سپری می‌کنند، سربازی خود را به شکل ویژه در تهران و در حوزه های ستادی می گذرانند و هنگام اشتغال هم با سفارش و توصیه از همان ابتدا در موقعیت های مدیریتی قرار می گیرند.
به گزارش « نسیم آنلاین »، در روزهای گذشته سه حادثه دردناک رخ داده و اخبارش منتشر شده است. حادثه خونین کشتار سربازان در مرز میرجاوه، حادثه دردناک انفجار معدن گلستان و حادثه سقوط مینی بوس دانش‌آموزان به کانال بزرگراه در تهران.
حادثه البته همیشه و همه جا می تواند به طور طبیعی رخ دهد اما دو پرسش اینجا مطرح است؛ یکی این که کجا این قدر بی توجهی و عدم احساس مسؤولیت نسبت به مسایل ایمنی و مراقبت های فنی و امنیتی و ... دیده می شود؟ و دیگر این که چرا هیچ وقت در میان قربانیان چنین حوادثی فرزندان مسوولان دیده نمی شوند و این حوادث تنها سهم مردم عادی است؟
فرزند کدام یک از مسؤولان و بزرگان در معدن کار می کرد یا سربازی اش را در مرز می گذراند یا برای اردوی مدرسه سوار مینی بوس بود؟
واقعیت غیر قابل انکار این است که سالهاست مردم و مسؤولان سطوح مختلف مدیریتی شرایط برابر و مساوی ندارند.
پس از سالهای جنگ که فرزند رییس جمهوری وقت حضرت آیت الله خامنه ای به صورت ناشناس در میان رزمندگان می جنگید ( و هنوز هم البته خانواده رهبر بزرگوار انقلاب به اعتراف دوست و دشمن چنین هستند) سالهاست که جز برخی استثناهای اندک شمار معمولا کار مردم عادی بدون رابطه و پارتی بازی راه نمی افتد و بر عکس مسؤولان و اطرافیانشان از مواهب و امکانات خاص برخوردارند و هر چه سخت گیری قانونی هست مال مردم عادی است.
فرزندان مسؤولان، دوره تحصیلی را در بهترین مدارس با امکانات خاص سپری می کنند، سربازی خود را به شکل ویژه در تهران و در حوزه های ستادی می گذرانند و هنگام اشتغال هم با سفارش و توصیه از همان ابتدا در موقعیت های مدیریتی قرار می گیرند.
ما سالهاست از نهج البلاغه و عدالت و برابری و مساوات و قسط و عدل حرف زده ایم و مدعی بوده ایم که می خواهیم شرایط یکسان برای برخورداری برابر همه شهروندان از امکانات فراهم سازیم.
اگر بنا باشد یک طبقه و قشر مشخص از مدیران به اصطلاح یقه سفید از تفاوت و امتیاز برخوردار شود که باز هم روح طاغوت در جامعه هست و به قول شهید مظلوم دکتر بهشتی:"طاغوت، طاغوت است! می خواهد تاج به سر باشد، می خواهد عمامه به سر باشد! فطرت مردم، قلب مردم، روح مردم، از طاغوت و طاغوتی بیزار است، من هم اگر رفتار طاغوتی داشته باشم مردم از من بیزار می شوند؛ ممکن است دو روز، سه روز، چهار روز، ده روز احترام لباس من در نظر آنها و در احساس آنها اثری بگذارد، اما آنچه عامل اصلی است رفتار ماست"
دریغ و درد عمیق تر شهید بهشتی در این جمله پایانی است که گفتند: "یادمان نرود که ما سال ها از شیوه مدیریت و زمامداری پیغمبر، علی و ائمه هدی و مردان خدا (سلام الله علیهم اجمعین) نشستیم و صحبت کردیم، حالا موقع عمل است".
و حسرت اینجاست که مردم در زندگی روزمره خود نه هزاران هزار طلبه جوان صالح و سخت کوش گمنام حوزه را می بینند که با محرومیت و سختی در حال تحصیل علم هستند و نه از مسؤولان و مدیران سالم و پاکدستی که در همه فراز و نشیب ها بدون خطا و قصور به خدمت مشغولند.
آنچه به طور طبیعی در چشم مردم می نشیند و کامشان را تلخ می کند این است که نه در میان سربازان مظلوم مرزبان، نه در میان معدنکاران دردکشیده گلستان و نه در میان دانش آموزان مجروح تهران هرگز فرزندان مسؤولان و مدیران کشور را نمی بینند!
منبع: صبح نو
