یک پژوهشگر عرصه نمایش:

«چند درجه سوءتفاهم در مقیاس اتللو» اثری پست مدرن است

کدخبر: 2117587

در مکتب پست مدرن ما با نگاهی وجود شناختی مواجهیم و در نمایش «چند درجه سوءتفاهم در مقیاس اتللو» هم با نوعی وجود شناختی رو‌به‌رو هستیم.

به گزارش حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از مشاور رسانه ای نمایش؛ جمشید خانیان داستان نویس، نمایشنامه نویس و پژوهشگر فعال کشور بعد از دیدن نمایش «چند درجه سوءتفاهم در مقیاس اتللو» گفت: بینامتنی که در نمایشنامه وجود دارد، به خوبی در اجرا منتقل شده است. ما به درستی شاهد ارجاعات به «اتللو»، برگشت به زمان حال و نوعی وجود شناختی هستیم که از متن به اجرا می رسد. این وجود شناختی مربوط به بازیگر نقش اتللوست که ذهنیتش را ترسیم می کند.

او با اشاره به اینکه در مکتب پست مدرن ما با نگاهی وجود شناختی مواجهیم که با توجه به آن آدم ها واقعیت را بر اساس ذهن خودشان تصویر می کنند، ادامه داد: در این نمایش هم بازیگر نقش اتللو دقیقاً همین کار را انجام می دهد و اتللوی مربوط به خود را ترسیم می کند. شگفت انگیز اینکه این ویژگی ها در متن، اجرا و بازی فوق العاده از آب درآمده و از این نمایش اثری رشک برانگیز ساخته است.

خانیان اضافه کرد: در آثار پست مدرن در شکل کلی خود هر چیزی متن است. «موسیقی»، «هنرهای تجسمی» و ... همه تبدیل به متن می شود. متنی که به تو لذت می دهد و به شدت در برابر فهمش مقاومت می کند.

زمانی که شما یک موسیقی کلاسیک خوب می شنوید، نمی توانید بگویید معنی یک نقطه خاصش چیست؟ بلکه می گویید من از این اثر لذت بردم. چون اثر در مجموع به شما لذت می دهد؛ در مورد این نمایش هم همین اتفاق می افتد.

این نویسنده و پژوهشگر برخی ویژگی های این نمایش را به عنوان یک اثر پست مدرن این طور تشریح کرد: این ویژگی ها هم در طنز ظریفی که در اثر وجود دارد و هم در بازی های کلامی نهفته است. مثلا در پست مدرن برخی واژه ها به یک باره درشت می شوند یا نوع چاپ حروفشان تغییر می کند. چیزی که در اجرای این نمایش در بازی بازیگر و استفاده او از صدا بروز کرده و با دقت تمام اجرا شده است. یا مثلا در اینجا ما با یک شخصیت مواجه نیستیم، بلکه با یک نشانه از انسان ها مواجهیم و برای درک آن مثل آثار رئال به شخصیت رجوع نمی کنیم. ما با یک کد مواجهیم که برای رسیدن به آن باید پیرامونش، نحوه نگاه و زندگی اش را توصیف کرد.

او با تحسین شکل تازه اجرای این نمایش اضافه کرد: دیدن این نمونه از نمایش به اندازه نمونه قبلی برایم درگیر کننده بود و این نشان می دهد که تا چه حد ظرفیت و جای کار برای یک اجرا وجود دارد. هر بار می شود با نگاهی دوباره آن را بر صحنه برد و من به عنوان تماشاگر می توانم با هر بار دیدنش از آن ایده های تازه بگیرم و ذهنم را خلاق کنم.

خانیان سپس به ضرورت داشتن چنین اجراهایی اشاره کرد و ادامه داد: به نظرم این نوع از تئاتر نیاز ما و نیاز تئاتر ماست. همان طور که کیارستمی سینمایی را تولید کرد که نیاز سینمای ماست و هر فیلمسازی برای ساختن یک اثر خوب و درست نیاز دارد، به آن مراجعه کند و قبل از هر کاری "طعم گیلاس" او را ببیند.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

مسئولیت صحت اخبار ارائه شده به عهده منبع خبر بوده و این رسانه صرفاً رسالت اطلاع‌رسانی خود را در این رابطه انجام می‌دهد.

ارسال نظر: