یادداشت اختصاصی دکتر حجت‌‌الله عبدالملکی

آمریکا چگونه به تحریم‌های داخلی امید بسته‌است؟

کدخبر: 2248786

هدف اصلی آمریکا و غربی ها از تحریم های پس از سال ۱۳۸۹ نابودی نظام جمهوری اسلامی از طریق اعمال فشار معیشتی بر مردم به عنوان موتور محرکه و پشتوانه انقلاب و جمهوری اسلامی بوده است. اما کارشناسان اقتصادی غربی تاکید کردند ظرفیت های عظیم اقتصاد ایران و توانمندی های مردم ایران مانع از بروز چالش جدی برای ایران در نتیجه تحریم های خواهد بود، اما...

نسیم آنلاین - دکترحجت‌‌الله عبدالملکی: همه مشکلات ما ناشی از تحریم هاست، اما کدام تحریم ها؟ داستان واقعی تحریم ها برای مردم درست گفته نشده، ایران گرفتار دو نوع تحریم است: تحریم های خارجی و تحریم های داخلی. تحریم های خارجی تنها ۲۰ درصد از کل تحریم ها را شامل می شود که به هیچ وجه قدرت متوقف کردن یا فلج کردن اقتصاد ایران را ندارد!

از نظر طراحان تحریم های غربی، آنچه قرار بوده و هست که اقتصاد ایران را فلج کند، تحریم های داخلی است! البته تحریم های خارجی به عنوان تیر خلاص و تمام کننده در نظر گرفته شده بودند. هدف اصلی آمریکا و غربی ها از تحریم های پس از سال ۱۳۸۹ نابودی نظام جمهوری اسلامی از طریق اعمال فشار معیشتی بر مردم به عنوان موتور محرکه و پشتوانه انقلاب و جمهوری اسلامی بوده است. اما کارشناسان اقتصادی غربی تاکید کردند ظرفیت های عظیم اقتصاد ایران و توانمندی های مردم ایران مانع از بروز چالش جدی برای ایران در نتیجه تحریم های غربی خواهد شد!

لکن علم سیاستمداران غربی به تحریم های داخلی منجر به اتخاذ سیاست تحریم از سوی آنها شد! در واقع سیاستمداران غربی امیدوارند تحریم های ۲۰ درصدی خارجی با ترکیب با تحریم های ۸۰ درصدی داخلی مردم را دچار بحران معیشتی کند و از آن مسیر منجر به آشوب، شورش و براندازی شود.

اهداف عملیاتی مورد انتظار غرب از تحریم های خارجی عبارت بوده اند از: الف. بیکاری شدید، ب. تورم شدید، ج. قحطی. قرار است وقوع همزمان این سه پدیده باعث به ستوه آمدن مردم ایران شود! اما این سه پدیده بیش از آنکه تحت تاثیر تحریم های غربی باشد، چندین برابر بیشتر متاثر از تحریم های داخلی است!

مثال هایی از تحریم های داخلی:

یک. تحریم برخی از تولیدکنندگان علیه مردم

الف. قیمت گذاری ناعادلانه: برخی از تولیدکنندگان در شرایط تحریم، چند برابر افزایش هزینه های خود، قیمت محصولاتشان را افزایش می دهند!

ب. احتکار: برخی نیز برای کسب سود بیشتر محصولات خود را احتکار و گاهی خط تولید خود را خاموش می کنند!

ج. تولید با کیفیت پایین: گروهی از تولیدکنندگان نیز با وجود توان ارتقاء کیفیت، سهل انگاری می کنند!

د. مصرف تسهیلات تولید در امور دیگر: معدودی از تولیدکنندگان نیز تسهیلات دریافتی را خرج کارهای دیگر بجز تولید می کنند. این سه پدیده باعث تشدید تورم، تشدید بیکاری و تشدید کمبود کالا می شود (البته عمده تولیدکنندگان اینگونه نیستند، اما همان قشر محدود نیز آسیب بسیار مخربی بر اقتصاد و معیشت مردم وارد می کنند).

دو. تحریم برخی از مردم علیه تولیدکنندگان

منظور آن دسته از مصرف کنندگانی هستند که کالاهای خارجی را به کالاهای داخلی با کیفیت و قیمت مشابه یا حتی بهتر ترجیح می دهند! این مساله می تواند ناشی از سه پدیده برندگرایی، غفلت و تحت تاثیر تبلیغات قرار گرفتن باشد! این خسارت (که ناشی از نخریدن کالاهای به صرفه ایرانی است و نه کالاهای بی کیفیت یا گرانتر از مشابه خارجی) منجر به از بین رفتن حدود 1.5 میلیون فرصت شغلی در کشور شده است!

سه. تحریم برخی از بانک ها علیه تولیدکنندگان

بانکهایی که بخش زیادی از تسهیلات را به جای تولیدکنندگان واقعی، در اختیار واردکنندگان، دلالان، سوداگران و اخلال گران اقتصادی قرار می دهند. بدین ترتیب بخش قابل توجهی از سرمایه کشور به جای تقویت تولید ملی، ایجاد اشتغال و تقویت صادرات و ارزآوری باعث تقاضا برای کالاهای خارجی، از بین رفتن فرصت های شغلی، تورم و کاهش کالا در بازار می گردد!

چهار: تحریم دولت علیه تولیدکنندگان

دولت یا دولتمردانی که خود از واردکنندگان اصلی کالاهای خارجی دارای مشابه داخلی هستند! یا فعالیت های پیمانکاری را در عین وجود توان داخلی به شرکت های خارجی واگذار می نماید! و یا با عدم پرداخت بدهی خود به بخش خصوصی منجر به ورشکستی تولیدکنندگان یا پیمانکاران داخلی و تشدید بیکاری شده اند!

پنج: تحریم برخی مدیران علیه مردم

مدیرانی که به جهت فساد اقتصادی، سیاسی کاری و بی کفایتی باعث از بین رفتن ظرفیت های داخلی و وابستگی بیشتر کشور به بیگانگان شده اند!

شش: تحریم جریان های سیاسی علیه مردم

گاهی به خاطر منافع جناحی و گروهی طرح های گروه مخالف را ضایع می کنند و خسارت های سنگینی به تولید، اشتغال و معیشت مردم وارد می کنند! یکی از مهم ترین تحریم های جریان های سیاسی، فتنه سال 88 است که علاوه بر تشدید تحریم های آمریکا (با هدف شلوغ کردن خیابان ها و پشتیبانی از فتنه گران سبز، باعث کاهش امنیت سرمایه گذاری در کشور و درنتیجه کاهش سرمایه گذاری، رکود اقتصادی، کمبود کالا، تشدید بیکاری و تشدید تورم در سالهای پس از آن گردید).

هفت: تحریم والدین علیه فرزندان

تعریف تحریم این است: ندادن حق! یکی از حقوق فرزندان بر عهده والدین حق تربیت است و یکی از اقسام تربیت، تربیت اقتصادی است. از جمله علل اصلی نرخ بالای بیکاری در جوانان ایرانی فقدان روحیه کارآفرینی در این گروه است. والدین نقش مهمی در ایجاد این روحیه برای فرزندان خود دارند. تربیت صحیح اقتصادی بدون شک باعث کاهش قابل توجه نرخ بیکاری در میان مدت و بلندمدت می شود.

هشت: تحریم مترفین

گروهی اندک که در نتیجه فساد ستیز نبودن مسئولین دولتی، با مسلط شدن بر منابع کشور (نفت و گاز، معادن، منابع بانکی و ارزی و...) و در دست گرفتن شریان های حیاتی کشور (بازرگانی خارجی، صادرات و واردات، مبادلات ارزی، مبادلات پولی و ...) سودجویانه زندگی توده های مردم را به مخاطره می اندازند!

و البته همه اینها تنها مثال هایی از تحریم های داخلی بودند! و البته خطای محاسباتی آمریکا آنجاست که خیال می کند شدت این تحریم به قدری است که می تواند باعث فروپاشی نظام شود، اما باید پذیرفت که در شرایط وجود این دسته از تحریم ها زندگی و معیشت توده مردم دچار مشکلات جدی است.

و همین جا تعریفی جدید از اقتصاد مقاومتی: اقتصاد مقاومتی یعنی مذاکره کنیم برای رفع تحریم های داخلی! و با رفع تحریم های داخلی (که همه آن در اختیار مردم و مسئولین ایرانی است) تحریم های خارجی هم به طور خودکار برداشته خواهد شد، زیرا با اثبات ناکارآمدی آنها در ایجاد اختلال اقتصادی در ایران، غربی ها به هزینه های بی فایده برای تداوم تحریمها تن نخواهند داد!

ارسال نظر: