در دفاع از انقلاب

نسیم آنلاین : در بازخوانی حرکت چهل ساله انقلاب اسلامی ، بعضی رسانه ها و افراد بجای نگاه کلان به مسیر انقلاب اسلامی و فتح قله های بی نظیر در این چهل ساله ، درگیر و دار ژورنالیسم و اتفاقات روزمره و تحلیل دولت فعلی افتاده و بدون نگاه منظومه ای بصورت کاریکاتوری دستاوردهای انقلاب را مورد خدشه قرار می دهند.

یکی از مسائلی که مکررا طرح می شود ، قلمداد کردن پیشرفت های انقلاب اسلامی در عرصه های موشکی ، نانو ، توزیع برق ، جاده سازی، هسته ای و... به عنوان دستاوردهای تکنوکراتیک و فاقد ارزش است.

اما این جماعت اولا توجهی نمی کنند که پشت تمامی این پیشرفت ها، بزرگترین دستاورد انقلاب یعنی انسان های انقلاب اسلامی بوده اند، انسان هایی با روحی بزرگ که بی توجه به فشارهای دنیا با کمترین امکانات این ثمرات عظیم را برجای گذاشته اند. اگر امروز در موشکی و هسته ای ، سلول های بنیادی ، نانو و... جزو سرآمدان دنیا هستیم تمام این ها را مدیون مردان بزرگی چون طهرانی مقدم ها ، احمدی روشن ها ، آشتیانی ها ، شهریاری ها و ... هستیم. اصولا بزرگترین دستاورد انقلاب اسلامی پرورش و تولید انسان انقلاب اسلامی بود ، انسان های بزرگی که یک شبه ره صدساله عرفا را طی کردند ، انسان های تاریخ سازی که آزمایشگاه ها و مراکز تحقیقاتی شان عبادتگاه و میدان جنگ شان است، انسان های الهی که کانهم بنیان مرصوص در برابر لشگر کفر از شلمچه و طلاییه تا حلب و خان طومان به میدان می روند و می رزمند و قهرمانانه فاتح میدان هم می شوند آن هم در زمانه ای که در دنیای مادی جبهه کفر از زمین و آسمان می تازد. به تعبیر زیبای یکی از همین بزرگ دستاوردهای انقلاب اسلامی سیدشهیدان اهل قلم سید مرتضی آوینی «و اگر انقلاب اسلامی هیچ دستاوردی جز پرورش انسان‌هایی اینچنین نداشت، باز هم می‌ارزید تا حزب الله جان و سر خویش را فدای حفظ آن کند.»

ثانیا همین دستاوردهای مادی را وقتی در پازل کلان مسیر تمدنی انقلاب اسلامی ببینیم و جهت گیری حصول آنها را مورد دقت قرار دهیم خواهیم یافت ، قیاس این پیشرفت ها با پیشرفت دیگر کشورها از اساس باطل است. چرا که تمامی این پیشرفت ها نه تنها توام با استقلال بدست آمده ، بلکه در یک کارزار سخت و تمام عیار با جبهه کفر در عالم بدان ها رسیده ایم. کارزاری که بخاطر استقلال ، خودکفا بودن این پیشرفت ها و گفتمان انسان ساز و جهان شمول انقلاب اسلامی با انواع تحریم ها ، ترورها ، جنگ هشت ساله ، فتنه ها و هراقدام ممکنی روبرو بوده ایم. لذا این پیشرفت ها که توام با استقلال سیاسی و همزمان ترویج گفتمان انقلاب اسلامی بوده است. و نه پیشرفت وارداتی و با سلب اختیار و استقلال که با بقیه کشورها که خود را لاجرم ذیل یکی از قطب های جهانی توسعه وابسته ای داشته اند اساسا متفاوت است. و دستیابی به همین دستاوردهای مادی چون کارزار جنگی بوده است که چیزی جز جهاد فی سبیل الله برآن نمی توان نام نهاد.

ثالثا مساله مهمی که مورد غفلت قرار می گیرد این است که جهت و سمت و سوی این پیشرفت ها به کدام مسیر بوده است؟ اگر جاده سازی ، توزیع برق ، تامین مسکن ، نهضت سواد آموزی و گسترش رشد و دانش در کشور بوده است ؛ یقینا هر انسان آزاده و عاقلی شهادت خواهد داد این ها در جهت کاهش شکاف طبقاتی و توزیع سراسری در کشور بوده است. اگر جاده سازی در این چهل سال گسترش پیدا کرده است ، در جهت توسعه جاده سازی به نقاط محروم و مستضعف بوده ، اگر توزیع برق سراسری بوده ، در جهت گسترش شبکه برق در مناطق فاقد برق در روستاها و حاشیه ها بوده لذا جهت پیشرفت در چهل ساله انقلاب نیز به سمت عدالت گستری بوده است. لذا همه این دستاوردهای مادی از این منظر که در جهت عدالت هستند، خود ارزش بی نظیری تلقی می شوند که برچسب هایی مانند تکنوکراتیک از سرجهل یا سادگی است.

رابعا در این چهل سال پیشرفت ، انقلاب اسلامی همزمان که به دنبال انتقال تجربیات و پیشرفت های خود به هسته های مقاومت در سراسر جهان بوده ، در جهت ایجاد تمدن اسلامی به دنبال ایجاد کشوری الگو بوده است که با حفظ استقلال ، و پایفشاری بر آرمان های خود همزمان پیشرفت های مادی را هم در جهت عدالت و تامین رفاه مردم محقق کند. الگویی که بتواند در دنیا تکثیر بشود و نشان بدهد با مقاومت در برابر ابرقدرت ها و اتکا به نیروهای پرورش یافته مکتب انقلاب می توان کشوری پیشرفته و مستحکم ساخت.

علیرضا فقیهی راد