آمریکا و طالبان ، درگیر پارادوکس

نهمین دور گفت وگوهای آمریکا با طالبان در دوحه قطر به پایان رسید و زلمی خلیلزاد نماینده ویژه آمریکا برای رایزنی با مقامات دولت وحدت ملی افغانستان درباره متن توافق نامه به کابل رفت. خلیلزاد گفت که آمریکا و طالبان در آستانه توافقی هستند که خشونت ها را کاهش خواهد داد.

پیشتر مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا ابراز امیدواری کرده بود که طرفین تا اول سپتامبر (10 شهریور) به توافق برسند. تضمین در مبارزه با تروریسم، خروج نیروهای آمریکایی، شرکت در مذاکرات بین‌الافغانی و آتش‌بس جامع و دایمی از چهار موضوع اساسی مورد بحث در 9 دور مذاکرات میان آمریکا و طالبان بوده است.

قرار است پس از اعلام توافق نهایی آمریکا و طالبان ، گفت وگوهای بین الافغانی آغاز شود. دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا پنج شنبه گذشته اعلام کرد که آمریکا در حال نزدیک شدن به نهایی کردن توافق با طالبان است هر چند هنوز توافق نهایی نشده و او همچنین گفت که آمریکا پس از توافق با طالبان هشت هزار و 600 نیروی نظامی را در افغانستان حفظ خواهد کرد.

این در حالی است که طالبان، خروج نیروهای آمریکایی را اصلی ترین شرط خود برای پایان جنگ، بیان می کردند.اینک ممکن است که طرفین به یک حد وسطی از اختلاف فوق رضایت داده باشند. به این معنی که آمریکا پذیرفته باشد بخش عمده ای از نیروهای نظامی خود را از افغانستان خارج کند و در ظاهر، حضور نظامی در کشور نداشته باشد و از طرف دیگر، طالبان نیز با حضور بخشی از نیروهای آمریکایی به شکل تغییر یافته (در قالب نیروهای دیپلمات، NGOها و...) موافقت کرده باشند.

اگر چنین فرضیه ای درست باشد باید اذعان کنیم که هم طرف آمریکایی و هم طرف طالب، از اصلی ترین خواسته های خود عقب نشینی کرده اند.نبود ثبات و پایداری طالبان و آمریکا در به کرسی نشاندن خواسته هایشان را به احتمال زیاد نمی توان به عطش آن ها برای رسیدن به صلح تعبیر کرد. بلکه تنها می توان به این مطلب فکر کرد که دو طرف، بر اساس تامین منافع، توافقی با یکدیگر انجام داده اند و بنابراین، بر هیچ اصلی به عنوان خط قرمز، پایبند نیستند.نه آمریکا به شعار های پوچ و دروغین خود در پایبندی به دموکراسی، حقوق بشر، حقوق زنان، مبارزه با تروریسم و... اهمیتی می دهد و نه طالبان، به مبارزه و جهاد با اشغالگران و تطبیق شریعت در کشور و مبارزه با فسادی که آن را ثمره حضور خارجی ها می دانند معتقدند که اگر چنین بود، علی القاعده نمی بایست از اصلی ترین خواسته های خود کوتاه می آمدند.

روزنامه خراسان