بازی انتخاباتی دولت با وزارت علوم در میانه "دهه پیشرفت و عدالت"

کدخبر: 943658

یاداشت تحلیلی «نسیم» درخصوص دلایل معرفی "نیلی احمدآبادی"؛ گزینه‌ای با احتمال رای‌آوری حداقلی از سوی دولت برای تصدی وزارت "سرگردان" علوم، تحقیقات و فناوری

گروه سیاسی خبرگزاری «نسیم»:

1. پیروزی حسن روحانی در انتخابات سال گذشته، با اکثریت 7 دهم درصدی آرا، وابسته به عوامل متعددی از افتراق اصولگرایان تا عبارت به یادماندنی "گازانبری قیچی کردن دانشجویان" و به زور کنار زدن محمدرضا عارف از میدان رقابت بود. در این میان اصلاح‌طلبان که با منت "کنار رفتن عارف" خود را مدعی سهیم بودن در پیروزی حسن روحانی می‌دانستند فشار قابل توجهی را برای گرفتن مناصب مهم و اثرگذار دولت به امید بازگشت به فضای سیاسی کشور آغاز کردند. هرچند که کارگزاران نشان داد از قرابت لازم با رئیس جمهور برای تصاحب اکثریت صندلی‌های هیئت دولت برخوردار است؛ اما حجم بالای فشار رسانه‌ای و چانه‌زنی جدی محفلی شرایطی را ایجاد کرد که حسن روحانی بالاجبار در کابینه "سهامی" خود بخشی را به اصلاح‌طلبان تخصیص داده و حتی مجبور شود علاوه بر وزارتخانه‌هایی چون وزارت علوم، از خیر معاونت پارلمانی سابق خود در مرکز تحقیقات مجمع تشخیص نیز گذشته و حجت الاسلام علی عسگری را از دایره معاونان و مشاوران خود خارج و صندلی وی را به مجید انصاری بسپارد .

2. از آن جهت وزارت علوم سهم اصلاح‌طلبان در کابینه "تدبیر و امید" شد که از یک سو کارگزاران اقتصادی امنیتی از فقدان گزینه مناسب علمی و طراز اول برای این پست رنج می‌بردند و از سوی دیگر وزارت علوم، هم در تئوری و نظریه‌های غربیِ مشارکت و مجاهدین بنیادین بود، هم سابقه آنها نشان می‌داد که ید طولایی در مدیریت دانشگاه‌ها البته از نوع حاشیه‌دار آن داشتند. معرفی جعفر میلی منفرد و عدم رای آوری به دلیل همراهی با فتنه‌گران در ایام انتخابات سال 88، سرپرستی جعفر توفیقی مسئول ستاد انتخاباتی محمدرضا عارف در انتخابات اخیر و از متحصنین خرداد ماه 88 در مسجد دانشگاه تهران، وزارت 9 ماهه رضا فرجی دانا و موج بازگشت دانشجویان ستاره دار و افراطیون موثر در وقایع سال 88 به دانشگاه‌ها و نهایتا استیضاح وزیر از شواهد بیّن این مساله است .

3. کابینه تدبیر و امید که تعداد بالایی از اعضای آن دارای سوابق امنیتی هستند و رئیس دولت نیز خود را متخصص "امنیت داخلی" می داند، بارها ثابت کرده که از ایجاد آشوب و جنجال خیابانی گریزان است و به هیچ عنوان هم بنا ندارد فضای دانشگاه‌ها را آنقدر باز بگذارد که احیانا خدشه ای به ساحت دولت وارد شود و یا دردسری برای آن درست گردد. حسن روحانی در شش بار حضور خود در دانشگاه‌ها نشان داده که علاقه زیادی به فضای امنیتی با مدعوین دستچین شده و حضور حداقلی دانشجویان دارد. لذا این خلقیات رئیس‌جمهور از دور هم، آنچنان واضح و روشن است که می‌توان زاویه زیاد آن با مواضع اصلاح‌طلبان افراطی در دانشگاه‌ها را مشاهده کرد .

4. "اگر اصلاح طلبان بشکنند، دولت می‌شکند" سخن خط شکن سعید حجاریان در انتقاد به دولت بود. سخنی که در کنار اظهارات افرادی مانند ابراهیم اصغرزاده که گفته بود: " اگر فقدان راهبرد روشن، دولت دوم اصلاحات را به زمین سخت و سنگلاخی زد، در دولت روحانی هنوز چند ماه نگذشته، آنچنان به اعتبار دولت ضربه زد که اثر مهرش تا پایان بر پیشانی دولت باقی خواهد ماند." یا عبدالله نوری که تاکید کرده بود" دولت می خواهد با پول خرج کردن به جذب اصلاح طلبان بپردازد" شکاف بین دولت و اصلاح طلبان را واضح‌تر از پیش عیان کرده و باعث شد که دولت تخم‌مرغ‌های خود را در سبد اصلاح‌طلبان نگذارد و از حیثیت خود برای آنان بیش از گذشته هزینه نکند که عدم حضور رئیس جمهور در جلسه استیضاح رضا فرجی دانا نمونه واضح این مساله است .

5. "عبدالحسین فریدون" پسرعموی رئیس‌جمهور با حضور در وزارت علوم و در جایگاه مدیرکل دفتر وزارتی، توانسته تا حدی نگرانی‌های دولت از بابت این وزارتخانه را کاهش دهد. او که اکنون به عنوان نفر اصلی ولی در پشت پرده دولت در وزارت علوم شناخته می‌شود توانسته منویات حسن روحانی را چه در زمان توفیقی و چه در زمان فرجی دانا و محمدعلی نجفی به اجرا بگذارد و امروز نیز پایه‌ای برای اجرای سیاست دولت نسبت به وزارت و اصلاح‌طلبان باشد. معرفی "محمود نیلی احمدآبادی" با سوابق اندک مدیریتی که تنها به ریاست پردیس فنی دانشگاه تهران محدود می‌شود در کنار فقدان هرگونه تلاش و رایزنی برای بالابردن شانس وی برای کسب رای اعتماد مجلس نشان از آن دارد که اولا حسن روحانی می‌خواهد هم اصلاح طلبان را برای ادامه راه به ویژه برای انتخابات مجلس سال آینده حفظ کند و هم به آنها باج سیاسی ندهد و دوما با معرفی یک گزینه ضعیف که عملا احتمال رای آوری وی در مجلس بسیار پایین به نظر می‌رسد هزینه درگیری با مجلس را بالا برده و با مظلوم نمایی خود را مُصر برای حرکت و مجلس را سنگ انداز راه در اذهان عمومی جا بیاندازد و نهایتا ضمن بازی انتخاباتی با وزارت علوم که امروز ظاهرا باید "بی‌اهمیت‌ترین" وزارت در کابینه یازدهم نام گیرد، از این دو مساله استفاده کند و شانس پیروزی هم فکران خود در انتخابات آتی را افزایش دهد.

ارسال نظر: