تحلیل نیویورک تایمز از انتخابات ایران؛
نتایج انتخابات پیروزی اصلاحات و اعتدال گرایی نیست
روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز نوشت: برای اولین بار در طول هشت سال، ترکیب مجلس به صورت قابل ملاحظه‌ای شکل جدیدی پیدا کرده که نه در دست اکثریت است و نه خط مشخصی دارد؛ این انتخابات پیروزی برای اصلاحات محسوب نمی‌شود.
گروه بین الملل «نسیم آنلاین» - نیویورک تایمز در یادداشتی در تحلیل انتخابات ایران می‌نویسد:
برای دهه‌ها، سیاست‌های ایران در دست اصول گراهای دین سالار بودند. اما با ورود حسن روحانی به عرصه قدرت، یک رابطه دوسویه ایجاد شد و انتخابات هفته گذشته نمایشی از یک حرکت هماهنگ به سمت پیشرفت به مرکز طیف سیاسی کشور بود.
و این اتفاق فقط نشانه‌ای از تعالی پیدا کردن جناح میانه نبود، جناحی که اولویت‌هایش افزایش توانانمندی‌های مدنی یا حقوق بشر نیست، بلکه اولویت‌های اصلی وی افزایش روابط دیپلماتیک و تعاملات اقتصادی است. این اتفاق همچنین دگرگونی در داخل کمپ اصلاحات را نشان می‌دهد. اصلاح طلبان امروزی اکنون جزوی از چپ گراهای یک ائتلاف خاموش هستند، آن‌ها با احتیاط با قوانینی پیش می‌روند که نیازمند صبوری است تا زمانی که فرصت مناسب فرا برسد.
اصلاحات در گذشته یک حرکت دور از انتظاری برای توسعه دموکراتیک بود. در ابتدا محمد خاتمی در سال ۱۹۹۹ گام‌هایی در راستای اصلاحات برداشت و جنبش دست پرورده وی از همان ابتدا آماده نبرد شد، اما بعد‌ها به مانع برخورد و بعد‌ها به خاطر توطئه‌های فتنه مجرم شناخته شد.
در جریان تبلیغات انتخابات هفته گذشته اگر چه تصویری از محمد خاتمی در رسانه‌های کشور نبود اما وی با انتشار ویدئوهایی از خود یک پیام ساده را به مردم رساند: «هر کسی که برایش اصلاحات مهم است باید به اسامی هر دو لیست به طور کامل رأی دهد.» زیرا رأی دادن به همه آن‌ها شاید تنها راه برای ممانعت از منتقدانی بود که مانع اجرای برنامه‌های حسن روحانی می‌شدند. و رأی دهندگان اصلاح طلب این پیام را جدی گرفته و در نتیجه به پیروزی بزرگی دست یافتند.
برای اولین بار در طول هشت سال، ترکیب مجلس به صورت قابل ملاحظه‌ای شکل جدیدی پیدا کرده که نه در دست اکثریت است و نه خط مشخصی از حامیان را دارد.
با این حال، این انتخابات، یک پیروزی برای اصلاحات نبود. اصلاحات در داخل برگه‌های رأی نبود، اگرچه نام برخی از اصلاح طلبان بود. حتی اگر همه آن‌ها نیز رأی می‌آوردند، نمی‌توانستند به عنوان یک اقلیت، تغییر قابل توجهی در مجلس به وجود بیاورند. اما با رأی دادن به همه اسامی لیست‌های اصلاح طلبان، این حزب به صورت قابل توجهی از تنگنا خارج شد.
باهمه این اوصاف، انقلاب اسلانی ایران، در حال توسعه است. قهرمانان و مصلحت گرایان شخصیت‌های متنوع در احزاب گوناگونی هستند. تندرو‌های دیروز، مصلحت گرایان امروز هستند. اصلاح طلبان امروز، در گذشته چیز دیگری بودند و رأی ایرانی‌ها - چه آن‌ها که با رأی خود از نظام حمایت کردند و چه آن‌ها که این کار را نکردند - جریان ثابتی دارد و اعتدال گرایان نباید آن را یک تضمین و چیزی که برای قدرت خود به آن نیازمندند؛ تلقی کنند.
