اخبار آرشیوی

مشکین مهرگان، طراح صحنه فیلم‌های سینمایی و همچنین آثار تلویزیونی درباره این پروژه سنگین تلویزیونی به «نسیم»، گفت: آخرین کارهای سینمایی ام طراحی صحنه "جیب بر خیابان جنوبی" و "یک دو سه پنج" بود که هر دو کار هم مربوط به سال قبل بودند. بعد از آن تا اواخر سال گذشته درگیر طراحی صحنه پروژه تلویزیونی "جلال الدین" بودم اما متاسفانه احتلافات بین تهیه کننده و کارگردان باعث شد گروه ما از کار خارج شده و به جای شهرام اسدی از آرش معیریان برای کارگردانی استفاده کنند. وی افزود: از طرف معیریان به من درخواست همکاری شد اما تمایلی به همکاری نداشتم چراکه اصلا فلسفه جدایی گروه ما این بود که تهیه کننده نمی خواست بودجه کافی برای کار خرج کند و اگر با خواسته های او کنار می آمدیم و در کار می ماندیم کیفیت تولید پایین می آمد. وی تأکید کرد: شهرام اسدی اعتقاد داشت از آنجا که شخصیتی مانند «مولانا» جزو معدود مفاخر ادبی ماست پس باید حق مطلب را در موردش تمام و کمال ادا کرد و این هم هزینه بر است. به گفته مهرگان؛ اسدی می خواست کاری بسازد که اگر بنا شد در هالیوود کسی مثل «مل گیبسون» بخواهد نظیر آن را بسازد یارای مقابله نداشته باشد اما تهیه کننده کار به این پروژه به چشم یک تله تئاتر نگاه می کرد. این طراح صحنه با بیان این مطلب، افزود: پیش تولید این کار حداقل 6 ماه زمان نیاز داشت اما تهیه کننده این کار مهدی همایونفر انتظار داشت که پیش تولید بیشتر از دو ماه طول نکشد. در صورتی که دو ماه زمان کافی برای تولید یک اثر سینمایی است نه یک سریال تاریخی. او در ادامه عنوان کرد: به صراحت به شما می گویم مدیران تلویزیون با فیلمنامه ای که اسدی نوشته بود هیچ مشکلی نداشتند و اسدی سعی کرده بود منطبق با خط قرمزهای تلویزیون پیش برود. اسدی می دانست مولانا در دوره ای می زیسته که شیعه پایگاه محکمی نداشته و البته که عرفان مولانا هم به گونه ای با صوفی گری گره خورده است اما وی با هوشمندی تمام و به صورت کاملا کنترل شده این مسائل را در فیلمنامه آورده بود. مهرگان افزود: در فیلمنامه "جلال الدین" مروری دقیق ارائه شده بود بر زندگی مولانا و مسافرتش از بلخ تا قونیه و شهرام اسدی اصرار داشت که کاری بسازد در حد نام ایران و ایرانی. طبیعی بود که برای تولید چنین کاری نمی شد بیشتر از یک تا دو دقیقه در روز فیلمبرداری کرد اما تهیه کننده اصرار زیادی داشت که هر روز حداقل 10 دقیقه گرفته شود و خیلی زود سر و ته کار هم بیاید. او در پایان بیان کرد: نگاه تهیه کننده «جلال الدین» به این سریال شبیه نگاهی بود که به سریالهای مناسبتی نوروز یا ماه رمضان می شود. او می خواست با حداقل امکانات حداکثر سود را ببرد و طبیعی بود که این امر با دقت نظر اسدی منافات داشت.