صلاحمند: سرمایه‌گذاران، نقش‌فروشی را در سینما باب کرده‌اند
این کارگردان سینما به «نسیم»، گفت: گرفتن پروانه ساخت برای سرمایه‌گذاران، کار برخی تهیه‌کنندگان باتجربه ما شده است/ اگر در صدور پروانه تهیه‌کنندگی سختگیری بیشتری به خرج داده شود، نقش‌فروشی و بازیگر-اسپانسرینگ هم کمتر می‌شود
حمیدرضا صلاحمند از آن دسته کارگردانانی است که بعد از سالها حضور در بطن سینمای ایران و دستیاری چهره هایی چون محمد بزرگ نیا و بهرام بیضایی پا به عرصه فیلمسازی گذاشت و البته آثاری را ساخت که برخی از آنها مانند "نیش زنبور" جزو پرفروشهای زمان خود هم بودند.
صلاحمند از جمله کارگردانانی است که بعضا کم کاری را جایگزین فعالیت در دل مناسبات غلط قرار داده است و اتفاقا یکی از منتقدان سفت و سخت ورود بی حساب و کتاب نابازیگران به عرصه سینما و تلویزیون است.
صلاحمند در گفتگو با نسیم با بیان اینکه تقریبا در تمامی فیلمهای سینمایی یا سریالهای تلویزیونی اش به آدمهایی که تحت عنوان بازیگر-اسپانسر به او معرفی شده اند برخورد کرده است می گوید: راستش را بخواهید نه فقط حین دوران فیلمسازی که سالهای پیشتر و زمانی که دستیاری امثال بیضایی را می کردم هم بارها برخورد کردم با آدمهایی که حاضر بودند برای گرفتن نقش کلی هزینه کنند اما از آنجا که این طور ورود به سینما را نوعی مسیر انحرافی می دانسته ام هیچ گاه چنین افرادی را به کار نگرفته ام و همواره هم سعی کردم با روی باز آنها را اندرز دهم که سراغ مسیر صحیح این کار بروند.
وی ادامه می دهد: البته هستند برخی تهیه کنندگان که کارگردانان را تحت فشار می گذارند که حتما باید یکی از نقشها را به فلان بازیگر بدهد و نقشی دیگر را به بهمان بازیگر و البته کارگردانانی هم هستند که زیربار این توصیه ها می روند و نتیجه خوبی هم عاید کارشان نمی شود.
*در سالهای اخیر تهیه کنندگانی داشته ایم که بی حساب و کتاب وارد این عرصه شده اند
صلاحمند که سریالهایی چون "بچه ها نگاه می کنند" را برای رسانه ملی ساخته است با اشاره به تب بازیگری در دهه های اخیر به نسیم می گوید: آن قدری که آدمهای مرفه دنبال بازیگر شدن هستند به دنبال یادگیری امور پشت صحنه نمی روند مثلا کمتر دیده ام یک عشق سینمای مرفه را که برود و تصویربرداری بیاموزد یا تدوین؛ دلیل این امر هم آن است که می خواهند یک شبه راه صد ساله را بروند و گمان می کنند همین که بتوانند جلوی دوربین بروند کارشان دیده می شود.
این کارگردان 62 ساله با اشاره به اینکه تهیه کنندگان نباید به این قبیل آدمها برای ورود به سینما و تلویزیون روی خوش نشان دهند ادامه می دهد: تهیه کننده خوب هم زیاد داریم اما متأسفانه در سالهای اخیر تهیه کنندگانی را هم داشته ایم که بی حساب و کتاب وارد این عرصه شده اند و به همراه خود نیز تعدادی از علاقمندان بازیگری را که از نظر مالی آنها را حمایت می کرده اند وارد کار کرده اند.
*هر کسی که توانایی سرمایه گذاری داشته باشد تهیه کننده می شود
کارگردان "زمانه" و "سه درجه تب" خاطرنشان می سازد: تهیه کننده ای مانند رانندگی اتوبوس است بخصوص که سینمای ایران شبیه جاده ای پرپیچ و خم است و به نوعی نتیجه کار همه منتهی می شود به تصمیمی که تهیه کننده می گیرد.
وی می افزاید: در دنیا تهیه کنندگی و تربیت تهیه کننده را خیلی جدی می گیرند اما اینجا هر کس به صرف اینکه می تواند در یکی دو پروژه سرمایه گذاری کند تهیه کننده می شود و متاسفانه خروجی کارها هم اغلب ضعیف است؛ یا جذب سینمای شبه روشنفکرانه بی بازگشت مالی می شوند یا جذب سطحی ترین نوع سینمای تجاری که البته از نظر تجاری هم سودآوری ندارد.
* برخی از تهیه‌کنندگان باتجربه ما کارشان شده پروانه ساخت گرفتن برای سرمایه‌گذاران
حمیدرضا صلاحمند در بخش دیگری از گفتگوی خود با نسیم با صراحت بیشتر از تهیه کنندگانی می گوید که خود را ارزان می فروشند. وی اظهار می دارد: برخی از تهیه کنندگان باتجربه ما کارشان شده پروانه ساخت گرفتن برای سرمایه گذاران و البته که خودشان هم کمترین تعلق خاطری به کار ندارند.
وی ادامه می دهد: اینجاست که سرمایه گذار ناآشنا به سینما و تلویزیون همه کاره یک پروژه می شود و البته که نقش فروشی هم به دنبال چنین سرمایه گذاریهایی از راه می رسد و دیری نمی گذرد که یک پروژه سینمایی در حد تله فیلم نزول پیدا می کند.
*اگر تهیه کنندگان باکفایتی سر کار باشند این همه حرف و حدیث درباره نقش فروشی به وجود نمی آید
این کارگردان در پایان گفتگوی خود به نسیم می گوید: مطمئن باشید اگر شرایط و حال و هوای تولید فیلم در سینما و تلویزیون بهتر شود و تهیه کنندگان باکفایتی بالای سر کارها باشند این همه حرف و حدیث درباره نقش فروشی به وجود نخواهد آمد.
وی می افزاید: راستش را بخواهید آن قدری که بر سر پروانه ساخت دادن به کارگردانان فیلم اولی و مثلا به رسمیت شناختن کارگردانان جوان وسواس و سختگیر وجود دارد بر سر راه تهیه کننده شدن سختگیری خاصی نمی بینیم و بیشتر سرمایه است که در خلق تهیه کننده نقش اساسی را دارد. در صورتی که اگر در صدور پروانه تهیه کنندگی سختگیری بیشتری به خرج دهیم آن گاه درصد ماجراهایی مانند نقش فروشی و بازیگر-اسپانسرینگ به مراتب کمتر از امروز خواهد شد.
