اخبار آرشیوی
نشست "روحانی، سینما، خانواده"/۳- همایون اسعدیان: ساده‌انگاری درباره روحانیت، لطمات زیادی را به آثار سینمایی زده است/ متاسفانه شاهد حرکات پینگ پنگی بین سینماگران و روحانیت هستیم و تا وقتی که روحانیت زمینی نشود، من کارگردان هم نمی‌توانم آن را زمینی تصویر کنم
به گزارش خبرنگار «نسیم»، این کارگردان در توضیح این مطلب افزود: - آنچه که در "طلا و مس" دیدیم و مورد توجه قرار گرفت به این دلیل بود که این فیلم شیطنت و بغضی نسبت به روحانیت نداشت. خط قرمزهایی که ما می‌گوئیم وجود دارد خودمان می‌گذاریم بخصوص در مورد روحانیون. مشکل و نگاه ماست که از چه منظری به خطر قرمزها نگاه می‌کنیم و مشکل دیگر این است که تحقیقات کمی در دستور کارداریم. - من اگر بخواهم با روحانیت وارد حوزه خانواده شوم، باید به روز شوم. قطعا یک روحانی مسن نمی‌تواند تأثیرگذار باشد بلکه لباید روحانی‌ای را به تصویر بکشیم که به شیوه جدید زندگی می‌کند. لزوما سنتی‌ترین روحانی را نباید انتخاب کنیم. - وقتی "طلا و مس" در حوزه علمیه نمایش داده شد، طلبه‌ای عنوان کرد که این اولین بار است که در این سالن، فیلم نمایش داده‌اند اما دو سال بعد این ماجرا شاهد فیلم‌های کوتاهی هستیم که به دست خود طلاب ساخته شده است. - این یعنی اینکه در مورد سینما، روحانیت احساس کرده باید از پیله خود خارج شود و بالا ننشیند و بگوید که باید اینها را انجام داد و یا نداد. روحانیت بخاطر نام روحانی و در حال حاضر بخاطر حضور او در حاکمیت تقدس ایجاد کرده، یک
بخش هم خودشان این فضا را ایجاد کرده‌اند که کسی به سمت ما نیاید. این بخاطر جایگاه در حاکمیت بوده و طبیعتا هم باید رعایت شود. بنابراین در تئاتر و سینما گفته می‌شود سری که درد نمی‌کند هم دستمال نمی‌بندیم. - یک طلبه هم می‌تواند از مرگ بترسد، دچار یأس شود حتی ممکن است کفر هم بگوید؛ اما مهم این است که در درام پایان قضیه را به اصل خود برسانیم.
