استاد دانشگاه آمریکا در گفتگو با «نسیم آنلاین»:
ردپای اف‌بی‌آی در پشت‌پرده تیراندازی دالاس/ آمریکا نمی‌خواهد خشونت پلیس متوقف شود
"ورنیلیا رندال" گفت: ما سیاهان آمریکا در ترس و بدبختی زندگی می‌کنیم و امید به زندگی در میان ما کمتر از سفید پوستان است، در یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان هستیم اما زندکی فلاکت‌باری داریم و استرس سیاه بودن در این جامعه ما را می‌کشد!
گروه بین الملل « نسیم آنلاین »- سال‌هاست سیاه پوستان جامعه آمریکا قربانی تبعیض نژادی می شوند می‌شوند و نقض حقوق مدنی بخش ثابت روند زندگی آمریکایی‌های آفریقایی تبار شده است. برای نخستین بار در تاریخ ایالات متحده، کشته شدن مایکل براون از خشونت سیستماتیک پلیس آمریکا علیه رنگین پوست‌ها پرده برداشت و پس از گذشت دو سال، تیراندازی سیاه پوستان معترض به نیروهای پلیس نقطه عطف دیگری در تاریخ مبارزه برای احقاق حقوق سیاه پوستان شد.
در این باره با «ورنیلیا روث رندال» فعال اجتماعی و اندیشمند سیاه‌پوست آمریکایی که استاد حقوق دانشگاه سیاتل نیز هست به گفتگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید:
« نسیم آنلاین »: پس از قتل مایکل براون به دست نیروهای پلیس، دنیا متوجه خشونت افسران پلیس علیه سیاه پوستان شده است، چرا علیرغم تظاهرات‌های گسترده، همچنان سیاه پوستان قربانی می‌شوند؟طبق قوانین نظامی، نیروهای ارتش برای مقابله با دشمن خارجی استفاده می‌شوند، اما آمریکا به حدی در فرا سوی مرزهای خود به بهانه مبارزه با تروریسم مشغول عملیات‌های نظامی گسترده است که از هر نیرویی به عنوان سربازان خط مقدم نبرد استفاده می‌کند، این مساله موجب شده که بسیاری از افسران پلیس به جبهه‌های جنگ بروند، طبیعی است که مبارزه با دشمن خارجی موجب می شود این نیروها خشن‌تر تربیت شوند .
وقتی این افسران به کشور خود باز می‌گردند و در قامت پلیس به مقابله با شهروندان آمریکایی می‌پردازند، همان خشونت را علیه مردم به کار می‌گیرند، تلفیق این خشونت با نژاد پرستی و تبعیض ذاتی سفیدپوستان، موجب شده که رنگین پوستان، یعنی آمریکایی‌های آفریقایی تبار، هیسپانیک‌ها و سرخپوستان بیشترین قربانیان این خشونت باشند .
« نسیم آنلاین »: علت تبرئه افسران عامل تیراندازی‌های مرگبار به سیاه پوستان چیست؟ چرا فردی که شانزده بار یک نوجوان سیاه پوست غیر مسلح را هدف می‌گیرد و آن را می‌کشد، از سوی دادگاه تبرئه می‌شود؟
اول این که، دولت نمی‌خواهد با تنبیه این افسران، مانع به کارگیری خشونت از سوی هم قطارانش شود. در آمریکا قانونی داریم که نیروی نظامی و ارتش علیه مردم خود کشور به کار گرفته نمی‌شوند مگر در موارد اعلام وضعیت اضطراری؛ از این رو برای مقابله با تهدیدات تروریستی که بسیاری از آن‌ها هم نتیجه مداخله آمریکا در سایر کشورهاست، دولت نیاز دارد که افسران پلیس خشن باشند و به راحتی از خشونت استفاده کنند .
از سوی دیگر ما با قوانین مشکل داری مواجه هستیم. هیچ فردی صرفاً به خاطر این که احساس می‌کرده جانش در خطر است (و شاهد و دلیلی در این زمینه وجود ندارد)، حق ندارد فرد دیگری را بکشد، اما از افسران پلیس از این امر مستثنی هستند، یعنی نیروهای پلیس تنها با این ادعا که "من حس کردم جانم در خطر است" و "از او ترسیدم"، از اتهام قتل افراد تبرئه می‌شوند .
جالب است که در کشوری که مردم آزاداند اسلحه حمل کنند، سیاه پوستان با سلاح خطر بزرگی محسوب می‌شوند! گرچه بسیاری از قربانیان خشونت پلیس حتی اسلحه هم با خود نداشته‌اند، اما دادگاه‌های آمریکا صرفاً به خاطر این که افسر پلیس در لحظه وقوع جرم "احساس می‌کرده" جانش در خطر است، رأی تبرئه او را صادر می‌کند و اعلام می‌کند او به وظیفه خودش عمل کرده است .
« نسیم آنلاین »: طی دو سال گذشته اغلب تظاهرات‌ها و اقدامات جنبش‌های حمایت از حقوق سیاه پوستان و مقابله با خشونت پلیس صلح آمیز بوده است، اما تظاهرات دالاس با تیراندازی مستقیم به نیروهای پلیس همراه بود، آیا این حادثه واکنشی به استمرار کشتارها و تبرئه قاتلان است؟بسیاری از من خواستند که خشونت‌های روز چهارشنبه را محکوم کنم اما من معتقدم مردمی ستمدیده، مردمی که سال‌هاست با ستم همه جانبه رو به رو هستند بالاخره روزی واکنش نشان می‌دهند و این امر کاملاً طبیعی است .
حتی در قوانین اخیر دادگاه‌های آمریکا، وقتی مثلاً زنی برای چندین سال از سوی همسر خود با ضرب و شتم مواجه بوده و کار او به بیمارستان نیز کشیده است، همسر خود را می‌کشد، در برخی موارد به دلیل این که اقدام او، نوعی دفاع از خود محسوب می‌شده، از اتهام قتل تبرئه می‌شود .
پس می‌توان گفت آنچه در دالاس اتفاق افتاد نیز نوعی دفاع از خود در برابر خشونتی است که سال‌هاست علیه مردم سیاه پوست صورت گرفته است. من از کشتار نیروهای پلیس دفاع نمی‌کنم اما اگر آمریکا می‌خواهد مردم، افسران پلیس را هدف نگیرند، باید رفتار پلیس را در مقابله این افراد تغییر دهد .
« نسیم آنلاین »: یعنی تصور می‌کنید این اتفاق می‌تواند آغاز فاز اقدامات مسلحانه سیاه پوستان علیه پلیس باشد؟
قطعاً نه، سیاه پوستان تنها 13 درصد از جامعه آمریکا را تشکیل می‌دهند، ما جمعیت پراکنده‌ای داریم و بیشتر سیاه پوستان نیز پیرو تئوری مارتین لوتر کینگ هستند که مخالف خشونت بود. جالب است که بدانید در کلیساهای سیاه پوستان، این روزها نه تنها برای قربانیان خشونت پلیس دعا می‌کنند بلکه حتی برای پلیس‌های کشته شده نیز دعا می‌خوانند !
از طرف دیگر در طول تاریخ، همیشه جنبش‌های مسلحانه سیاه پوستان با واکنش‌های شدید دولت همراه بوده است و حتی در موردی در فیلادلفیا، مکان زندگی سیاه پوستان مبارز مسلح از سوی دولت بمباران شده است . ممکن است تحت تأثیر شبکه‌های اجتماعی چند نفر دیگر اتفاق دالاس را شبیه سازی و تکرار کنند اما این موضوع به معنای آن نیست که مبارزات مسلحانه‌ای از سوی مردم سیاه پوست اغاز شده باشد .
« نسیم آنلاین »: برخی بر این باورند حادثه دالاس، اقدامی بود که از سوی نهادهای امنیتی برای تخریب جنبش سیاه پوستان طراحی شده بود .آنچه از اقدامات اف بی ای و پلیس در طول تاریخ دیده‌ایم، باعث می‌شود بگویم که این امر کاملاً محتمل و ممکن است. حتی احتمال دارد که عامل تیراندازی دالاس سیاه پوست نبوده باشد، چرا که در موارد مشابه، وقتی پای سیاه پوستان در میان است پلیس به سرعت عامل حادثه را معرفی می‌کند اما در تیراندازی دالاس این کار با تأخیر زیادی انجام شد و موضوع کاملاً غیر طبیعی است .
از طرف دیگر، بسیار احتمال می‌رود که این تیراندازی طراحی شده باشد تا جنبش را خراب کند و پیام مظلومیت و در خطر بودن نیروهای پلیس را به سایر کشور منتقل کند . چرا که بیشتر سفیدپوستان آمریکایی این خشونت پلیس علیه سیاه پوستان را موضوعی سیستماتیک نمی‌دانند، این کشتارها را به حساب اندک افسران خراب کار پلیس می‌شمارند که موجب بدنامی سیستم شده است .
« نسیم آنلاین »: با وجود این، آینده جنبش‌های حمایت از جان سیاه پوستان را چطور ارزیابی می‌کنید؟فکر می‌کنم همچنان به مسیر خود ادامه دهد، البته دغدغه اصلی ما این است که چطور جنبش را وارد مرحله بعد کنیم .
وضعیت زندگی به حدی برای سیاه پوستان خطرناک است که تنها می‌خواهم فرزندانم که چهل ساله و سی ساله هستند از کشور بروند! چون زندگی در این جا برای آن‌ها خطرناک است، تنها کشتار پلیس نیست بله اذیت و آزارهای بسیاری متوجه سیاه پوستان است که موجب استرس و مرگ تدریجی ما می‌شود.
ما سیاهان در ترس و بدبختی زندگی می‌کنیم و امید به زندگی در میان ما کمتر از سفید پوستان است، شهروند این کشوریم، اما به این کشور تعلق نداریم، مثل سفید پوستان غذا می‌خوریم و زندگی می‌کنیم اما استرس سیاه بودن در این جامعه ما را می‌کشد !
کیفیت زندگی هم برای ما افتضاح است، در یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان زندگی می‌کنیم اما زندگی ما مانند شهروندان کشورهای آفریقایی است، ما در هراس از پلیس زندگی می‌کنیم به حدی که حتی جرات نمی‌کنیم از پلیس آدرس بپرسیم چرا که اگر پلیس حس کند از ما خوشش نمیاد، زندگی‌مان در خطر است .
