یادداشت| ادب، آداب و میزان حکمرانی خوب

کدخبر: 2202146

کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی به بررسی اظهارات اخیر رئیس‌جمهور پرداخته است.

به گزارش حوزه احزاب خبرگزاری تسنیم محمد کاظم انبارلویی کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی به به بررسی اظهارات اخیر رئیس جمهور پرداخته است که این یادداشت به شرح زیر است:

حکمرانی خوب، ادب و آداب و میزانی دارد. میزان یک حکمرانی خوب چیست؟ ادب و آداب آن کدام است؟ بی تردید عقلانیت، آن هم عقلانیت معطوف به وحی، نمای بیرونی و درونی این ادب و آداب و میزان را برای ما نشان می دهد. اگر از آن پیروی نکنیم در وادی اوهام و خیالات، فکر می کنیم مشغول حکمرانی خوب هستیم.

یکی از مصادیق حکمرانی خوب آن است که حاکمان، متحد و یکپارچه به مسائل مردم فکر کنند. از تشتت و اختلاف و نیز دوقطبی و سه قطبی کردن جامعه خیری حاصل نمی شود. اینکه عصر یکشنبه در مجلس سران قوا به همراه نمایندگان مجلس و وزرا و معاونین و مسئولین دستگاه قضائی زیر یک سقف جمع شدند و دغدغه آنها رفع مشکلات کشور و مردم بود، یک تصویر معقول از حکمرانی خوب است. همین تجمیع نشان از یک عزم برای حرکت به سمت کارآمدی است.

کارآمدی، میزان حکمرانی خوب است. این میزان را هرگز نباید مورد غفلت قرار داد. اگر کارآمدی از یک حکومت رخت بربندد معلوم است میزانی در کار نیست. میزان که در کار نباشد، ادب و آداب حکمرانی خوب در معرض تهدید قرار می گیرد.

شنبه گذشته رئیس جمهور، مدیران ارشد دولت را به بهانه هم اندیشی، زیر سقف سالن اجلاس سران جمع کرد. بخشی از مطالبی که از وی در این نشست مطرح شد، نه هم اندیشی بود و نه با ادب و میزان حکمرانی خوب سازگار بود. به چند نکته از آن اشاره می کنم:

1- رئیس جمهور در این نشست دستگاه های نظارتی را ناقص العقل خواند و گفت:«آقای دستگاه نظارتی! عقل تو که مبنا نیست. به تو چه ربطی دارد که دخالت می کنی؟ تصور می کنند چون دستگاه نظارتی هستند باید نوع هواپیما و خودرو و دارویی را که می خواهیم خریداری کنیم آنها مشخص کنند، در صورتی که اگر تخلفی بر مبنای قانونی دیدند باید اعلام کنند...»

حمله به دستگاه یا دستگاه های نظارتی توسط رئیس جمهور، آن هم در یک چنین نشستی معقول نیست. اگر قوه مجریه در قانون اساسی وظیفه اجرا را به عهده دارد ده ها دستگاه نظارتی در مجلس، قوه قضائیه و حتی خود دولت وظیفه نظارت بر حسن انجام کار دولت را به عهده دارند. آنها فقط وظیفه اعلام تخلف را ندارند، آنها مخبر و گزارش گر نیستند، آنها وظیفه برخورد را هم دارند. الآن رئیس دفتر رئیس جمهور و سرپرست نهاد ریاست جمهوری و معاون اول رئیس جمهور قبلی به چه دلیل در زندان هستند؟ اگر نظارت نبود که سنگ روی سنگ بند نبود. ناقص العقل خواندن دستگاه نظارتی با منطق و ادب و آداب حکمرانی خوب نمی خواند. ناقص العقل خواندن دستگاه نظارتی، پنجاه و پنجمین توهین و ناسزای رئیس جمهور به منتقدین است که این بار نصیب منتقدینی شده است که در حاکمیت هستند و وظیفه نظارتی طبق قانون اساسی دارند.

2- رئیس جمهور در این نشست گفته است: «چرا مدیران دولتی روزه سکوت گرفته اند ... آنها از چه می ترسند؟ اگر نمی توانند، از اخم این و آن می ترسند، باید کنار بروند.»

رئیس جمهور از کدام روزه سکوت مدیران سخن می گوید؟ ده ها روزنامه و سایت خبری در اختیار مدیران است، رسانه ملی به صورت یک سویه و بدون نقد در خدمت وزرا و مدیران است، هر وقت هر چه خواستند و در هر مورد که خواستند، گفته اند و می گویند. رئیس جمهور طبق قانون اساسی اختیار دارد هر مسئولی حتی وزرا را با دلیل یا بی دلیل برکنار کند.

قانون اساسی اختیارات وسیعی را به او داده است. اگر مدیری نمی تواند، چرا برکنارش نمی کند؟ وقتی کارنامه دولت در بخشی از وظایف کلیدی وزرا و رئیس جمهور به ویژه در مورد وعده های برجامی خالی است، مدیران از چه سخن بگویند؟ ناسزا گفتن به منتقدین مشفق که هنر نیست، توهین به بخشی از مردم که تنها جرمشان این است که به او رأی نداده اند، با ادب و آداب حکمرانی خوب نمی خواند. ترسو خواندن بخشی از مدیران و متهم کردن آنها به چسبیدن به صندلی هم بی مهری به کسانی است که به او رأی داده اند و الآن جزو همکاران وی هستند. این گویش با چه میزانی از حکمرانی خوب می خواند؟ با این گویش و خوانش معلوم می شود وزرا از رئیس جمهور می ترسند!

4- رئیس جمهور در بخش دیگری از سخنان خود گفت:«من از سیستم ارز در گذشته ناراضی بودم و از سیستم فعلی هم خشنود نیستم.» او اعتراف کرد؛ 4 سال است دولت با گونی، اسکناس دلار می آورد، بین صرافی ها توزیع می کند!

آقای روحانی در مورد مشکلات ارزی طوری حرف می زند که گویی رئیس دولت و مسئول این نابسامانی، فرد دیگری است. او در مسند نقد این عملکرد نشسته است. منتقدین دلسوز برجام چهار سال است به رئیس دولت می گویند؛ تحریم ها برداشته نشده است، تحریم های بانکی به صورت یک جنگ افزار مالی از سوی دشمن عمل می کند و برجام نتوانسته است بدیهی ترین تعهد 1+5 را عملیاتی کند. اما با نثار ده ها اهانت به منتقدین گفته شد؛ «در نقل و انتقال و فروش نفت مشکل نداریم، به هرکس خواستیم می فروشیم و پولش به حساب می آید.» باز تأکید کردند: «تحریم های هسته ای با اجرایی شدن برجام در بخش های دولتی تقریباً برداشته شده است، در بخش گاز و نفت چیزی به نام تحریم نداریم، به هر اندازه ای خواستیم تولید می کنیم و پولش را می گیریم.»

حالا که فاش شده است این خبرها نیست و هیئت وزیران چند روز مانده به پایان سال 96 برای «جبران عدم حصول منابع حاصل از فروش نفت» مصوبه گذرانده است تا از طریق صندوق ذخیره ارزی این نقیصه را بپوشاند، مدیران مربوط چه حرفی برای گفتن دارند؟ شکستن روزه سکوت آنها چه نفعی برای رئیس جمهور دارد؟ اگر هم بگویند دستاورد برجام تقریباً هیچ بود که مورد توبیخ قرار می گیرند.

حالا دولت در مورد مشکلات ارزی تصمیمی گرفته است.خود رئیس جمهور در این تصمیم گیری حرف آخر را زده است و همه قوا هم پای آن ایستاده اند. لق کردن این تصمیم گیری با این عبارت که «از سیستم فعلی هم خشنود نیستم»، با کدام میزان و ادب و آداب حکمرانی خوب می خواند؟

5- رئیس جمهور در خصوص تدابیر مسئولین در مورد فضای مجازی در این نشست می گوید: «بگذارید مردم زندگی شان را بکنند. اطلاع داشتن حق مردم است، برخی می گویند مردم بهتر است در بی خبری به سر ببرند تا شب راحت بخوابند.» البته وی تأکید می کند: «اینکه فضای مجازی نباید در انحصار باشد، حرف درستی است.» فضای مجازی در انحصار دشمن است. دشمن از این طریق توانست دی ماه 96 یک آشوب امنیتی به وجود آورد. در اسفندماه با اغتشاش در بازار ارز، ارزش پول ملی را به طور بی سابقه ای پایین بیاورد.

رئیس جمهور به عنوان رئیس شورای امنیت ملی مسئول امنیت کشور است. رئیس جمهور به موجب اصول متعدد قانون اساسی مسئول مستقیم اقتصاد کشور است. آیا این حرف هایی که در مورد فضای مجازی زده، مسئولانه است؟ یعنی وقتی امنیت کشور و امنیت کسب و کار در مملکت به هم می خورد رئیس جمهور شب با خیال راحت می رود می خوابد؟

ایشان از کدام حق مردم (بخوانید حق دشمن) در فضای مجازی یاد می کند؟! آیا مردم می خواهند توسط فضای مجازی امنیت خود و امنیت کسب و کار خود را به هم بزنند؟

کشور در فضای مجازی درگیر یک جنگ سایبری است. دشمن، افکار عمومی و اراده ملی را نشانه گرفته است.اطلاعات مهم کشور در این فضا غارت می شود.رئیس جمهور نباید از آن به عنوان یک «حق» یاد کند و آن را به اسم «مردم» سند بزند.کجای این رفتار و گرایش با ادب و آداب حکمرانی خوب می خواند؟!

6- نفوذ نامحرمان و جاسوسان در دولت کنونی صدای مردم و نهادهای نظارتی را درآورده است. مردم می گویند چرا باید در تیم هسته ای یک جاسوس دوتابعیتی سر درآورد؟ مردم می گویند چرا باید در بالاترین سمت ها در محیط زیست یک جاسوس سه تابعیتی اسرار مملکت را در توانایی موشکی از طریق رصد پایگاه ها به بهانه کار محیط زیستی به دشمن بدهد؟

مردم می گویند مدیر دوتابعیتی فراری در دم و دستگاه نفت چرا باید 200 میلیارد تومان پول مملکت را دزدیده و فرار کند؟ کمترین انتظار مردم این است که گزینش ها به ویژه در سطوح عالی با دقت صورت گیرد و دستگاه های نظارتی با قدرت جلوی نفوذ را بگیرند.

حالا اگر رئیس جمهور برخلاف انتظار مدرم بیاید در یک جمعی به اسم هم اندیشی مدیران ارشد دولتی، گزینش ها را مسخره کند و بگوید: «چقدر سین، جیم؟ غسل و وضو می پرسیم؟ اینها چه ربطی به گزینش دارد؟ از آباء و اجداد و همسایگان می پرسیم، یک کلمه نمی پرسیم آیا تو متعهد هستی و به مردم خدمت می کنی؟ آیا وظیفه خود را خدمت به مردم می دانی یا خیر؟»

شاید این نقد به گزینش ها وارد باشد. اما موضوع مهم بحث نفوذ است. چرا رئیس جمهور در مورد خطر نفوذ به آنها هشدار نمی دهد؟ چرا شاخک های آنها را نسبت به نفوذ حساس نمی کند؟ مردم می گویند تا کی باید کشور از نفوذ دوتابعیتی ها آسیب ببینند؟ اگر در استعلام ها، نهادهای نظارتی و گزینش ها درست عمل کردند باید کسانی که منفذ نفوذ دشمن به دستگاه های دولتی بودند، پاسخگو باشند و اگر درست عمل نکردند باید از این باب مورد مؤاخذه قرار گیرند.

بی دقتی در طرح مسائل از سوی رئیس جمهور به گونه ای بود که بی بی سی تیتر خود را از سخنان وی به این جمله اختصاص داده بود: «نباید خیلی فکرمان را مشغول دشمنان کنیم»!

چرا باید حواس مردم و مسئولین را از تحرکات دشمن در این وادی به جایی پرت کنیم که حرف و حدیث مخالفان نظام در نقد عملکرد گزینش ها در روزهای اول انقلاب تکرار شود؟ این با کدام عقلانیت سیاسی و تدبیر برای یک حکمرانی خوب می خواند؟

7- امسال، سال حمایت از تولید ملی، عملیاتی کردن قانون حمایت از تولید ملی، قانون اجرای سیاست های اصل 44 ، قانون بهبود مستمر محیط کسب و کار و ده ها آیین نامه هایی است که دولت برای این قوانین تصویب کرده است. امسال، سال تعیین تکلیف نهایی برجام است. امسال، سال مقابله با توطئه های آمریکا در حوزه معیشت مردم است. امسال، سال پاسخ رئیس جمهور به مطالبات مردم در حوزه های اجتماعی، معیشتی و اقتصادی است. امسال، سال رعایت ادب، آداب و میزان حکمرانی خوب و اثبات کارآمدی دولت است. چرا از رئیس جمهور، قول و فعلی صادر می شود که با این مناسبت ها نسبتی ندارد؟

منبع: تسنیم

مسئولیت صحت اخبار ارائه شده به عهده منبع خبر بوده و این رسانه صرفاً رسالت اطلاع‌رسانی خود را در این رابطه انجام می‌دهد.

ارسال نظر: