اعتراض محمد مصدق به مسیر راه آهن شمال و جنوب

خبرگزاری فارس ـ تاریخ: در کتاب غلامرضا مصور رحمانی، کهنه سرباز (خاطرات سیاسی، نظامی و اقتصادی)، تهران، شرکت سهامی انتشار، 1377، ص95-97. آمده است. روزی که دکتر مصدق در نطق خود اظهار می کرد، راه آهن سراسری با چنان مسیر که از شهرهای مهم پرهیز کند و «خلیج فارس» را به «بندر گز!» متصل سازد، برای بهبود وضع اقتصادی ایران مفید نیست، بلندگویان دستگاه، او را متهم به عوامفریبی کردند.

اما بعدها «واقعیت»، نشان داد که از بندر گز، در تمام دوران سلطنت رضاشاه و محمدرضاشاه، حتی یک کیلو پنبه، نمی گویم یک تن، یا یک فرد مسافر به خارج نرفت و از آن بندر «آزاد»، یک بسته چای و یا یک حبه قند وارد ایران نشد، و کوچکترین عمل ترانزیتی هم از آن مسیر صورت نگرفت. پس مصدق درست می گفت، و آن عربده های دستگاه علیه او فقط ارزش «جار و جنجال» علیه رجل ملت دوست واقعی را داشت.

در عکس هوایی که در سال 1317 از اسکله بندر گز گرفته شده، فقدان فعالیت کاملا معلوم است.

یک نگاه به نقشه آسیا نشان می دهد که امکان استفاده واقعی از آن مسیر، استفاده استراتژیک بود. زیرا در تمام قاره آسیا فقط گرگان است که به فاصله 48 ساعت از خلیج فارس می تواند محل تجمع نیروهایی واقع شود که پهلو و عقبه نیرویی را که می خواهد از شرق ایران و یا افغانستان ( تنها مناطق تعرضی به هندوستان در تمام آسیا) به هندوستان تعرض کند، از دهلیز گرگان، بجنورد، قوچان، جام مورد تهدید قرار دهد.1

این راه استراتژیک را، به سود واقعی انگلستان، به هزینه ملت فقیر ایران ساختند، و مازاد عایدات از بابت خرید اسلحه، به علاوه مالیات قند و شکر ( که گرانی بالطبع کلیه مواد مایحتاج ملت را موجب شد) را صرف آن کردند، که در نتیجه توده ملت پرتحمل ایران در طول یک نسل، از خوردن یک آبگوشت چرب و دو فنجان چای مایه دار، محروم شد و بلندگوی دستگاه، این تحمل محرومیت به ملت فقیر را به عنوان یک کار افتخارآمیز "بدون وام گرفتن از خارجه" مورد تحسین قرار داد!2

منبع: فارس

مسئولیت صحت اخبار ارائه شده به عهده منبع خبر بوده و این رسانه صرفاً رسالت اطلاع‌رسانی خود را در این رابطه انجام می‌دهد.